Gilmer - Longvieuw - Gilmer (TX)

Vrijdag 1 april 2016,

Yee-haw!

Het motregent een beetje deze dag. Dat maakt geen verschil, de dag begint great....Ietje verrast ons met een echt Amerikaans ontbijt met alles er op en er aan. Verse jus, verse gebakken broodjes, speciale worstjes, gebakken eieren en heerlijke koffie. Wow, wat lekker!! Heerlijke dikke aardbeien maken dit ontbijt onvergetelijk.

 

 
 

Tijdens de hevige regenval en de doorbraak van de dam, in december, is een bruggetje door het watergeweld weggespoeld. Johannes besluit om het bruggetje wat weggedreven was en nu op de andere oever vastlig,t samen met Klaas los te maken en te bergen. Kan het later weer op de goede plek teruggeplaatst kan worden. De brug is gemaakt van twee lange palen met dwarsliggers er overheen. Het bruggetje ligt op de oever aan de overkant van het meer. Het is niet veel werk om het weer in het water te duwen maar dan… Hoe krijgen we het weer naar de andere kant zodat we het met de trekker kunnen bergen?

Het blijft maar net drijven en als vlot gebruiken lukt niet want als je er op gaat staan zinkt het. Proberen naar de overkant te duwen lukt ook niet want de wind zit tegen en de brug drijft weer terug. Zwemmen is geen optie want het water is nog  steenkoud. Dan besluiten we een lang touw te halen met een haak, een soort dreg. Met kracht duwen we de brug naar de overkant van het meer. Dan snel omlopen en met de dreg proberen achter de drijvende brug te komen. Bij de 3e poging lukt het en trekken we de brug naar de oever. De voorlader van de trekker kan de brug nu oppakken en naar de plek brengen waar die hoort. Eerst maar even uitdrogen want het gevaarte is nu veel te zwaar om op zijn plaats te krijgen. Het was een hele operatie maar met positief resultaat. De dames zijn echte ramptoeristen. Vanuit het huis kijken ze toe en vermaken zich met de activiteiten. Ze zijn teleurgesteld dat we geen nat pak oplopen of natte voeten halen.

Zó, die klus is ook maar weer geklaard. Toch wel leuk zo even bezig te zijn. De beplanting in de bossen is anders dan bij ons. Sommige bomen zijn hetzelfde maar er staan ook soorten die bij ons niet groeien. Dat zal wel met het klimaat te maken hebben. Er staan ook kleine struiken met aan de takken witte–roze bolletjes aan de takken. Aan sommige zitten al kleine blaadjes en die lijken op het blad van een eik. Heel vreemd. Het zijn nét de bladeren van de eik maar wat het wel is, weten we niet. Ook Johannes heeft het nog nooit eerder gezien.

Strawberry Oak Gall. Thuis even nagekeken wat het kan zijn. Het zijn galappels. Een gal(appel) is een woekering van een plant, ontstaan door een parasiet of symbiose. Meestal is een insect (een galwesp, galmug, gewone vijgenwesp, vlieg, luis of galmijt) de veroorzaker. Deze legt haar eieren in de plant. De plant reageert hierop en gaat woekeren en vormt een soort tumor. De gal(appel), waarvan de vorm specifiek is voor een bepaalde parasiet, dient als behuizing en voedsel voor de larve. De galappels die ik gezien heb staan bekend als orange marsh-mallows en zijn beter bekend als de Strawberry Oak Gall, of Wooly Sawer Gall. Gemaakt door de wesp Callirhytis seminator, ze beginnen wit met rode vlekken en worden donkerder als ze ouder worden.

In de middag gaan we naar Longvieuw, inkopen doen bij een paar super mega stores. We rijden binnendoor en het is maar goed dat Johannes en Ietje de weg kennen. Het zijn allemaal tussendoor weggetjes en als je niet op past verdwaal je in, wat zij daar noemen, de boenies. Allereerst gaan we naar een winkel van twee oude dames. Knits and Needles, een winkel waar alles te krijgen is voor handwerken. De shop staat in the middle of nowhere en stampvol. Je moet je heel voorzichtig door de winkel maneuvreren maar er is geen nee te koop. De gekste dingen maken ze door het te breien en/of te haken. Ietje koopt wat voor haar kleinkinderen.

 

Longvieuw is een grote stad met meer dan 80.000 inwoners. De stad werd in de jaren 1870 opgericht door Ossamus Hitch Methvin Sr. Hij bedacht ook de naam van de stad, toen hij in zijn huis een keer zei: "Wat een lang uitzicht!" In juni 1871 werd Longview opgenomen als de eerste stad in Gregg County. De olie-industrie, met winning en transport, zijn belangrijk voor Longvieuw. De stad heeft een groot aantal belangrijke winkelketens zoals  Kohl's , twee Starbucks, een nieuwe Target en een derde Walmart supercenter.

 

Dan gaan we door en we gaan langs een paar super stores zoals Sam’s, vergelijkbaar als Wallmarkt. Ook hier weer geen nee te koop. Van levensmiddelen, bloemen, huisraad, bouwmaterialen, speelgoed en elektronica tot gereedschap en nog veel meer.

We staan ons te vergapen aan een 4-tal pallets vol dozen met aardbeien. Wat een hoeveelheid en wat een grote dozen. Ook bloemen maar daar hebben ze een kleurtje overheen gespoten. Volgens ons worden ze daar niet mooier van. Kitscherig vinden wij, maar de Amerikanen houden daar wel van. 

Lieuwe, de oudste zoon werkt momenteel bij Löwes. Een grote keten voor planten, tuinmateriaal en buitenleven. We willen graag iets voor Johannes en Ietje kopen maar ze hebben alles al. Planten zijn trouwens altijd welkom dus zoekt Ietje een mooie hangplant uit. Even betalen met de credit kaart maar dan vragen ze ook om een pincode. Oeps… ja die weten we even niet, wel van de betaalpas maar niet van de credit kaart. Wel ergens opgeschreven maar natuurlijk niet bij de hand. Daarom maar cash betalen. Van Ietje horen we dat ze steeds meer beginnen dat je voor je credit card ook je pincode moet gebruiken. Weer wat geleerd.

Dan naar AT&T, een telefoonmaatschappij. In 2009 hebben we een Amerikaans mobieltje gekocht. Dat is goedkoper bellen dan via je eigen (nederlandse) telefoon. Dan gaat het bellen via Nederland. Even een nieuwe prepaid sim kaart kopen. Als je binnenkomt in zo’n zaak, wordt je bij de deur opgewacht. Een medewerker met een Ipad in de hand noteert wat je wilt en dan moet je vaak even wachten tot een andere medewerker vrij is die je komt helpen.  Nieuwe sim kaart er in en even proberen of het werkt. Nieuwe nummer goed noteren en het is weer geregeld. Kunnen wij makkelijk bellen in de USA. Wel makkelijk als je een reservering wil boeken voor een camperplek of moet bellen om te horen of een tour door gaat. 

We sluiten af met een lekker etentje in het Texas Steak Roadhouse. Echt een Texaans steakhouse waar je biefstukken in alle maten kan krijgen. Je kunt je daar tonnetje rond eten. We beginnen met warm broodje en heerlijke roomboter en een Cactus Blossom. Dat is een gefrituurde ui die na het frituren helemaal open staat als een bloem. De schubben haal je er af en dip je een Cajun Horseradish saus. Best lekker. Op tafel staat ook een bak met pinda’s om te doppen heel gezellig en de lege doppen mag je op de grond gooien. Dan gaan we de steak eten en we doen maar niet de grootste. Als voorgerechten hebben we al het nodige gehad. Lekker maar nu niet dat we zeggen dat moet je persé weer doen.

Als afsluiter na de steaks werd Klaas in het zonnetje gezet op een ludieke Amerikaanse manier. Het personeel komt dan bij je aan tafel staan en zingt dan happy birthday to you. Met een luid yee-haw door veel aanwezigen werd nog de felicitaties voor zijn verjaardag van een aantal dagen geleden. Dit zijn wij niet gewend maar in de USA is dat heel gewoon.

Dan terug naar huis na deze toch wel weer bijzondere dag. Morgen vertrekken we voor onze camper reis dus het wordt weer koffers inpakken. Met het inpakken hebben we niet zo lang werk. Al redelijk ervaring en de volgende dag moeten we al weer uitpakken dus we maken het ons niet te moeilijk.  Nog even nazitten en nog een paar video’s bekijken van een reis van Johannes en Ietje en een bruiloft van een van hun kinderen. Het is zo maar weet laat dus upstairs. Morgen weer een nieuwe dag en on the road.