Balk – Amsterdam – Atlanta - Dallas – Gilmer (TX)

Maandag 28 maart 2016,

USA here we come.

Nog één nachtje de oogjes dicht en wonder boven wonder hebben we beide redelijk geslapen. Toen we gisteren de koffers inpakten zeiden we nog tegen elkaar wat ons betreft kunnen we nu ook wel weg. Maar ja, zo werkt dat niet. Al met al toch een kort nachtje want we moesten vroeg op.

Opstaan om 3.30 uur en even een broodje wat thee en een bakje koffie voor onderweg. Alles in huis nog even controleren en om 4.15 uur rijden we op weg naar Schiphol. Meestal laten we ons brengen maar dit keer doen we het anders. Openbaar vervoer was geen optie en Schiphol taxi was behoorlijk aan de prijs en dan ben je ook lang onderweg. Van een collega heb ik begrepen dat valet parking ook een goede optie is. Hij had een goede ervaring met een bedrijf dus dat hebben we geregeld. In prijs maakt het niet zoveel uit en het voordeel is: je bent zelf baas. Van tevoren maak je een afspraak en geef je het kenteken, merk auto en kleur door en hoe laat je ongeveer aanwezig zult zijn op Schiphol. Een kwartier voordat je arriveert bel je het bedrijf dat je er over een kwartiertje bent. Het voordeel van vroeg in de ochtend reizen is dat er nog weinig verkeer op de weg is. Alles ging heel voorspoedig en wij waren er vlot. King Parking bellen en hopen dat er iemand staat tussen vertrekhal 2 en 3. Tot nu toe werkt het uitstekend....er stond iemand op ons te wachten, km stand noteren, even om de auto lopen in verband met schade. Dag auto en USA, here we come. Handig want je stapt met al je bagage zo de vertrekhal in. We hopen dat de auto over een aantal weken weer terug gebracht wordt. We wachten het af.

We hoeven niet in de rij voor de tickets want die hebben we al. De bagage moeten we zelf inchecken en het altijd toch weer even puzzelen. Gewicht is goed dus ook dag koffers en heel benieuwd of we die ook zien als wij ook aangekomen zijn. Gezien de ervaringen met onze reizen naar de USA is dat voor ons elke keer weer een vraag. Omdat we vlot klaar zijn dan ook gelijk maar door de douane. Dan hebben we dat ook maar weer gehad. Het is vreemd je hebt niets te verbergen maar toch? Je moet 3 uur van tevoren aanwezig zijn maar het nut zien we er niet van in. Binnen een uurtje alles achter de rug, inchecken, koffers weg en douane. Dus wachten, lang wachten want de vlucht gaat een half uurtje later. Even een bakje en een broodje erbij en dan maar even wat lezen. En toch valt het wachten mee, er is altijd wel wat te zien of te beleven.

Op het laatst gaan we maar naar de gate en wachten we tot we kunnen boarden. Voordat we bij de gate komen wordt iedereen die naar de USA reist nog een keer ondervraagd door een paar mensen van de security. Daar staat ook een Amerikaan bij. Ze willen weten waarom we naar de USA gaan, waar we verblijven en of we cadeaus meegenomen hebben en of we die zelf ingepakt hebben etc. Ach het is wel goed het gaat om ieders veiligheid. We wachten tot het laatste moment want we moeten straks nog heeeeel lang zitten. De vlucht duurt namelijk ruim 9,5 uur! 

Het is tijd om te boarden en we gaan aan boord. Mooie plek, bij het raam boven de vleugel dus mooi zicht op alles. Het is nog schemerig en het weer wordt er niet beter op. Regen en wind. Nu maar hopen dat het in de USA beter weer is. We taxiën naar de startbaan en dan kun je op het scherm voor je al zien hoe lang je werk hebt. Nog 4390 mile of wel 7066 km voor we in Atlanta zijn. Een half uur te laat vertrekken we maar de piloot geeft dat hij vaart zal maken.

En dat we op de aangegeven tijd zullen arriveren. De tegenwind valt mee dus de vertraging halen we wel in. Opstijgen is altijd weer spannend en een hele belevenis. Nog een rondje draaiend over Amsterdam verlaten we het regenachtige Nederland al komt de zon erdoor en zien we een regenboog.

Dit keer vliegen we met Delta en de verzorging is prima. Wat lezen en wat dommelen tot we landen op Atlanta. De route is over de stad en we hebben een prachtig zicht op down-town met zijn grote gebouwen. 

Prachtig mooi weer in Atlanta en een heerlijke temperatuur. Niet dat we er veel aan zullen hebben want buiten het vliegveld komen we niet maar het is een goed vooruitzicht.

Eerst de bagage ophalen dus op naar de bagageband en we zijn heel benieuwd. Moet wel goed zijn want we hebben gezien dat de koffers ingeladen werden. Bij de bagageband worden de koffers gecheckt door een schattig hondje. Die snuffelt naar eten, fruit etc. Hier en daar wordt een koffer eruit gehaald en opengemaakt. Hier worden avocado’s uitgehaald. Die van ons zijn clean dus kunnen we door.

Dit is het eerste vliegveld waar we de USA binnenkomen en dus moeten we ook door de douane. In het vliegtuig waren ze niet duidelijk over de papieren die we moesten invullen. Ze vertelden dat wie een ESTA had geen formulier in hoefde te vullen. Bij de douane bleek dat het wel moest. Gelukkig was er een aardige vrouw die ons hierbij geholpen heeft. Zij kon tenminste kon nog lachen ook en dat doen de meeste douane mensen beslist niet. De aardige mevrouw heeft ons even uit de rij gehaald en geholpen de papieren in te vullen en toen naar voren geschoven voor de douane. Scheelt weer hoefden we ook minder lang in de rij te staan. Bij de douane moeten ze van alles van je weten en er worden vingerafdrukken van beide handen genomen en een foto van ons gezicht hoort er ook bij. We nemen niet aan dat ze de foto aan de muur gaan hangen. Maar al met al gaat het toch redelijk vlot. In totaal hebben we drie uur de tijd om over te stappen. Dat geeft mooi even te tijd om te mailen en te sms' en dat we goed aangekomen zijn in Atlanta.

Tweede vlucht is naar Dallas. Bagage weer afgeven (en hopen dat we ze weer terugzien...) Atlanta heeft een gigantisch groot vliegveld en met de onbemande trein naar het goede platform en gate. Deze trein rijdt constant rondjes onder het vliegveld door. Dit hebben we een keertje eerder gedaan, met onze kids in 2006, dus gaat het vlot. Tenminste als je maar weet naar welke terminal en welke gate je moet. Precies op tijd vertrekken we voor de 2 uur durende vlucht naar Dallas. Het hele vliegtuig zit vol.

Wij zitten naast een raam en gelukkig naast elkaar. Bij het opstijgen hebben we een mooi zicht op de stad Atlanta. Trouwens het is so wie so mooi om over Amerika te vliegen; alles is recht en in blokken verdeeld. Omdat het een korte en binnenlandse vlucht is, vliegen we ook wat lager en kunnen we meer zien. 

Zo vliegen we over de Mississippi en vanuit de lucht is heel duidelijk te zien dat het een grote rivier is. Veel over gehoord en gelezen en dan is het toch bijzonder dat je hem een keer vanuit de lucht ziet. Het heeft veel geregend in de staten rondom Georgia, waardoor veel land onder water staat. Er zal wel veel schade zijn maar gelukkig is het nog redelijk vroeg in het voorjaar.

 Na twee uur vliegen zien we onder ons Dallas. Een enorme stad en we zien alleen maar huizen, gebouwen en wegen. Zover we kunnen kijken strekt Dallas zich onder ons uit. Elke keer verbazen wij ons over de grootte van de steden in de USA. Amsterdam zal ook groot zijn maar daar hebben we veel meer hoogbouw. Hier hebben ze alle ruimte en dat is te zien. Alles in blokken verdeeld door grote brede straten en veel groen. Heel duidelijk is down town te zien met zijn hoge sky scrapers.

Mooi op tijd komen we aan in Dallas maar pas na lang taxiën kunnen we eindelijk van boord. Heerlijk dat we weer kunnen lopen. Snel naar de bagageband en maar duimen dat onze koffers er zijn. We hebben iets met koffers en reizen in de USA dus we wachten het af. Er zijn nog wonderen, beide koffers komen op de band. Dan met de shuttlebus naar de Car Rental voor onze huurauto. De huurauto heeft Tioga vooraf al voor ons gereserveerd dus de papieren zijn vlot ingevuld. Dit keer moeten we apart bijbetalen voor de tweede chauffeur, dat vinden we vreemd. De vorige keer maakte dat niets uit en mochten we beide rijden. We doen maar 1 chauffeur want het is alleen maar voor heen en terug naar Gilmer. Even een auto uitzoeken en dan kunnen we op weg naar onze familie in Gilmer. Elke keer weer leuk: uit welke rij je mag kiezen en wat voor soort auto staat er?

De route thuis uitgeprint en bij de uitgang nog even navraag gedaan. Als je maar weet welke weg je moet hebben en naar welke kant je moet, dan moet het wel lukken. Het is nog ruim 2,5 uur rijden dus snel op weg.

Het is spitsuur dus het wordt rustig rijden, nou dat vinden we eerst niet erg. Via de 183 west naar de 360 south en op de I20 east. Het gaat allemaal prima. Dit jaar hebben we dus Dallas Down Town dus gemist wat we helemaal niet erg vinden. Elke keer verbazen we ons weer over de grote wegen in de USA. Allemaal fly overs, heel indrukwekkend. Na Dallas rijdt het vlot door en dat mag ook wel want als het donker wordt is het lastig rijden.

 

















We rijden de afslag Tyler  voorbij en gaan van de I20 afslaan naar de 155N. Dat is een grote binnenweg met aan weerskanten landerijen, bomen en bossen. Af en toe ruiken we een vreemd luchtje en dat kennen we nog van de vorige keer. Een dode skunk (stinkdier) die in de berm ligt. Na Big Sandy begint het al te schemeren dus het zal wel donker zijn als we aankomen bij onze familie. Gelukkig staat Gilmer goed aangegeven en het is al donker als we het erf van Johannes en Ietje oprijden. Ze had alle lichten op gedaan zodat het huis vanaf de weg goed zichtbaar was. Om 4.30 uur (Nederlandse tijd) stappen we bij hen het huis binnen, 24 uur zijn we onderweg geweest en alles is goed gegaan. We zijn er.

Hier een foto (gepikt van Google) en het oude en het nieuwe huis van Johannes en Ietje is goed te zien. Nog even praten en genieten van de heerlijk groentesoep en dan naar de lakenstraat. Bijkomen van de enerverende reis en het begin van onze vakantie.