Woensdag 20 april 2016,
Rode
rotsen........
Prima
camping, ruisend water en dus heerlijk wakker worden. Vandaag staat Red Rock
State Park, Crescent Moon Ranch en Sedona op de planning. Omdat het park
dichtbij is en nog niet open is hebben we nog even tijd. Nog even wat extra
opruimen en schoonmaken in de camper en nog even bij de Oak Creek kijken. Het
is een rustig stromende kreek. Door het water is er ook veel groen, struiken en
bomen. Er is nog even tijd voor een vlug bakje voordat we vertrekken.
Na
een kwartiertje rijden zijn we in Red Rock State Park. Bij de entry laten we
onze parken pas laten zien en dan moeten we nog een stukje doorrijden. Camper
aan de kant en naar het Miller Visitor Center. Het is een apart gebouw, een
hele vreemde bouwstijl. Ze hebben hun best gedaan op het op te laten gaan in
het landschap. Om het centrum een tuin met allemaal planten. De paden zijn van
beton en oranje van kleur. Op die paden indiaanse figuren geschilderd, leuk.
In
het Visitor Center even wat informatie en een kaart met wandelingen en vragen
welke trails de moeite waard zijn. Het is geen groot park en er zijn ook niet
zo verschrikkelijk veel trails.
Red Rock State Park ligt vlakbij Sedona en is een state park met veel rode zandstenen rotsen
en canyons. Het is een State Park geworden om de kwetsbare leefgebieden langs
de oeverstaten van de Oak Creek te beschermen en in stand te houden. Red Rock
State Park dient ook als een milieu-educatie faciliteit voor het publiek,
scholen en privé-groepen.
Red
Rock State Park ligt in het grotere Coconino National Forest. De Oak Creek
stroomt eerst door de beroemde Oak Creek Canyon en dan langs Sedona voor het
2,3 kilometer door Red Rock State Park gaat. De flora en fauna langs de rijke
oeverzones van Oak Creek is heel mooi en afwisselend. Het is de habitat van de
Fremont Cottonwood, Arizona Sycamore, fluweel es en de Arizona els. In de
rivier leven zeldzame inheemse vissen, verschillende soorten kikkers en de
bedreigde Sonora modderschildpad. Verder van de oevers af groeien dominante
bomen zoals de Mesquite, netleaf hackberry, Utah- en alligator jeneverbes. Het
is ook het leefgebied van veel vogelsoorten de Zwarte Buizerd, de zaagbek en de
mooi gekleurde Carolina duck. Er leven ook verschillende soorten zoogdieren
zoals de poema, coyote, herten, wilde zwijnen en rivier otter.
Red
Rock State Park was vroeger een onderdeel van de Smoke Trail Ranch. In 1941
werd het gekocht door Jack Frye. Hij was president van Trans World Airlines en
kocht het gebied als toevluchtsoord voor zichzelf en zijn vrouw Helen. Na de
dood van Frye onderhield Helen Frye het pand, House of Apache Fire, nog een
groot aantal jaren. In 1976 werd ranch overgedragen aan Eckankar, een nieuwe
religieuze beweging waar ook Helen Frye bij aangesloten was.
In
1980 bezocht Bruce Babbitt, de toenmalige gouverneur van Arizona, het gebied
langs de rivier. Hij werd tegengehouden omdat het eigendom was van de
religieuze beweging. Hij was van mening dat dit gebied open moest zijn voor
bezoekers en kans maakte een State Park te worden. Babbitt onderzocht of het
terrein gekocht of geruild kon worden. Na lang onderhandelen, met verschillende
partijen, kreeg hij dat klaar en werd de ranche in 1991 State Park.
Red
Rock State Park heeft een netwerk van paden van in totaal 8,0 km. Vanuit het
park kunnen bezoekers mountainbiken en paardrijden op paden in het aangrenzende US Forest Service.
Op
weg…en we zien het wel. De rangers hadden het over een tocht van
3
uur. Als zij dat zeggen dan kun je er best wel wat af doen. Wij lopen veel
sneller dan de Amerikanen. Als eerste nemen we de Bunkhouse Trail en we willen
naar de Javelina Trail. Als eerste komen we over de Kingfisher Bridge. Het is
geen grote brug, gemaakt van hout. Onder ons stroomt de Oak Creek.
De
paden slingeren door het gebied en dalen en stijgen. Sommige stukken zijn vlak
terwijl op andere stukken in het looppad stukken rots liggen of boomwortels. Je
moet wel opletten want anders lig je op je snuit. Na een tijdje lopen komen we
op het eind van de Javelina Trail. Daar hebben we een mooi zicht op de omgeving
en zien in de verte Cathedral Rock. Dit is genieten.
Het
is heerlijk weer en we doen het rustig aan. Even overleggen wat we zullen gaan
lopen.
Als
eerste de Coyote Ridge Trail, dan even afzakken naar House of Apache Fire en
dan een gedeelte van de Eagle’s Nest Trail zodat we op de parkeerplaats
uitkomen. De eerste trail lukt wel maar op een of ander manier missen we de
afslag naar House of Apache Fire. Het zij zo en als we erachter komen besluiten
we niet terug te gaan, maar door te lopen.
Omdat
de trail vrij hoog ligt hebben we af en toe een prachtig uitzicht over de
omgeving. Heel opvallend zijn de aparte grote rotspartijen die we zien. Niet
alleen van Cathedral Rock maar ook van andere. Ze hebben allemaal een naam maar
welke het zijn weten we niet. Trouwens Cathedral Rock is wel prominent
aanwezig.
Langs
de Coyote Trial is ook een uitzichtpunt en daar gaan we even pauzeren, wat eten
en wat drinken. Er komen nog een paar hikers aan die ook even uitblazen en
genieten van het uitzicht. Ze vragen of wij hen op de foto willen zetten,
natuurlijk. Och en dan moeten ze ons ook maar even op de foto zetten met
Cathedral Rock op de achtergrond.
We
genieten met volle teugen. Weer verder en dan komen we op de Eagle’s Nest
Trail. Hoe ze aan die naam komen weten we niet. Het is een mooie trail. Niet
gemakkelijk omdat hij stijgt en daalt en onvlak is maar ook niet echt moeilijk.
Dit is best een mooi park met mooie trails. Het is ook vrij groen met veel
struiken en bomen zoals dennen en jeneverbes. Ook bloeiende planten en
natuurlijk cactussen.
Halverwege
komen we ook weer bij een uitzichtpunt. Daar hebben we een 360 graden zicht. In
de verte zien we verschillende bergketens en rotsformaties. Beneden ons zien de
parkeerplaats en het bezoekerscentrum van Red Rock State Park. Op de borden is
te zien welke berg of rotsformatie het is. Sommige hebben vreemde of grappige
namen zoals Coffee Pot, Napoleon’s Tomb of the Seven Warriors. Van de
vergezichten maken we panorama foto’s en kijken of we thuis de namen van de
rotsen, bergen en rotsformaties erbij kunnen zetten.
Na
een tijdje gaan we verder en het gaat nu wat makkelijker omdat we dalen. Het
laatste stuk van de route is vlak en veel vochtiger. Het wordt zelfs een beetje
moerassig. Er zijn allemaal stroompjes met water van de Oak Creek. Hier en daar
zijn bruggetjes die we over moeten steken, leuk. Dan zien we in een smal
stroompje ineens een vreemde vogel zwemmen. Het is een soort eend en een beetje
schuw en hij of zij is daarom moeilijk op de foto te krijgen. Volgens ons is
het een zaagbek.
Dan
steken we over een grote brug de Oak Creek over. Hier is het een snelstromende
kreek. Heel helder maar ook koud water. Het volgende stuk is weer totaal
anders, hoger en droger en veel kaler. Net of is hier een aantal jaren geleden
een bosbrand geweest. Op het eind komen we weer bij de parkeerplaats en zoeken
we onze camper op.
Red
Rock State Park vonden wij echt de moeite waard. Woest park met mooie
afwisselende trails, rotsen, bossen, water en hele mooie vergezichten. De
volgende stop is
Crescent
Moon ranch op het programma. Daar moet je een prachtig zich hebben op Cathedral
Rock met op de voorgrond de Oak Creek. In verschillende reisverslagen hebben we
gelezen dat deze locatie lastig te vinden is. Voordat je het weet zit je aan de
verkeerde kant van de kreek. We zien het wel.
Na
Red Rock State Park krijgen we de Red Rock Loop Road, die we rechts afslaan,
richting Sedona. Het is echt een slingerweg en heel afwisselend. Na een tijdje
zien we een andere afslag die we moeten hebben, de Chaves Ranch Road. We rijden
door maar op een gegeven moment wordt het een onverharde weg. Verderop is een
afslag en die pakken we, want die gaat naar beneden, en naar ons idee naar de
Oak Creek. We rijden een heel stuk op een dirt-road en die wordt steeds smaller
en smaller. De takken schuiven langs de camper. Dit is echt niet goed en we
moeten draaien. Er komt een inrit waar we gelukkig kunnen draaien. Het gaat
niet gemakkelijk en het is zweten van spanning. Dan terug en maar hopen dat we
geen tegenliggers hebben. Ja dus maar gelukkig bij een uitrit van een woning en
daar kunnen we elkaar passeren. Op ‘t laatst komen we weer bij de afslag en rijden
we terug. Onderweg vragen we even iemand en die zegt dat we goed zitten. Nog
een klein stukje en dan de eerste afslag naar links, de Red Rock Crossing Road.
We waren te ver doorgereden en hebben deze afslag eerder gemist maar gelukkig
eind goed al goed. Dit wordt weer een park genoemd en weer is er entree
verschuldigd. Door de slagboom naar de parkeerplaats. Auto aan de kant en eerst
een hapje eten.
Cresent Moon Ranch valt onder Coconino National Forest. Het is echt een recreatiepark.
Hier kun je, kamperen, wandelen, fietsen, paardrijden, vissen, picknicken etc.
Sommige
stukken van het terrein zijn open met kort gemaaid gras en op andere stukken
staan bomen. Soms hele grote oude populieren. We zijn heel benieuwd naar Red
Rock Crossing vanwaar je een heel mooi zicht moet hebben op Cathedral Rock. De
naam Red Rock Crossing komt van de ondergrond van de Oak Creek. Die bestaat uit
roodachtig zandsteen zoals zoveel rosten en bergen rondom Sedona. Als je door
de kreek gaat steek je dus een rode rots strook over, Red Rock Crossing. We
gaan naar het uitzichtpunt vanwaar wij Cathedral Rock kunnen zien. Er liggen
betonpaden dus het loopt makkelijk. We lopen een stukje langs de oever van de
Oak Creek en zien dan waar we voor gekomen zijn; de Cathedral Rock weerspiegeld in de Oak Creek. MOOI!
Het
is even zoeken naar een mooi plekje om een foto te maken. Er zijn meer mensen die
op de mooiste plek foto’s willen maken. Aan de rand de oever vinden we een
mooie spot. Het water stroomt een beetje waardoor de weerspiegeling van
Cathedral Rock niet helemaal helder is, maar dat mag de pret niet drukken. Het
is prachtig. Na een poosje gaan we verder en lopen over het pad langs de oever.
Langs de kreek staan veel bomen en struiken. Op de meeste plekken kun je daarom
niet bij de Oak Creek komen. Verderop staan een paar gebouwtjes en daar willen
we even kijken. We steken het grasveld over. Een schilder zit mooi onder een
boom te schilderen. Een vrouw zit naast hem te lezen. Die zitten echt te
genieten.
Het
is een schuurtje met een waterrad. Er staat een informatie bord bij. De eerste
die zich hier vestigde was veehouder John Lee in 1800. Hij groef irrigatie
greppels om zijn akkers van water te voorzien en voor zijn OK Ranch.
Omstreeks
1900 was de irrigatie zo goed dat er ook boomgaarden aangeplant werden. Er
groeiden appels, peren, perziken, pruimen en grapes. Er kwam een schoepenrad en
het rad dreef een generator aan. De generator dreef weer een pomp aan, die het
water oppompte in een in voorraadtank. De opgewekte stroom gebruikten ze ook
voor verlichting in de gebouwen. Andrew en Jane Baldwin kochten Crescent Moon
in 1936 en bouwden in 1938 op het terrein een nieuw boerenhuis. Dit pand stond
verderop het terrein. Ze hadden een bloeiend bedrijf met fruit en waren bekend
om hun beroemde grote perziken. In de jaren 70 konden ze het echter niet meer
volhouden. In de kassen werden de perziken veel goedkoper verbouwd. De
boerderij werd te koop gezet.
In
1980 kocht de Amerikaanse Bosdienst het pand om te voorkomen dat het
commercieel ontwikkeld werd. Het Baldwin ranchhuis staat er nog steeds en staat
in het Nationaal Register van Historische Plaatsen. In het pand kan men nu
overnachten.
De
trail die we doen is de Red Rock Crossing Trail. Dat is een 1,1 mijl lange
trail, heen en terug. Het is een makkelijke trail die eindigt bij Buddha Beach.
Wat dat is weten we niet dus daarom moeten we maar even gaan kijken. We laten de
oude boerderij van Lee achter ons en gaan op weg.
Halverwege
de trail komen we weer vlakbij de Oak Creek. Het water stroomt over de rotsen.
Het is ondiep en sommigen lopen door het water naar een strandje. Dat moet je
rustig aan doen want de rotsen onder water zijn glad. Op het eind van de trail
komen we bij Buddha Beach. Hier ligt een hele rotsplaat met diepe groeven en op
de achtergrond Cathedral Rock.
Na
een tijdje gaan we terug en gaan nog even naar Red Rock Crossing. Eigenlijk
moet je hier foto’s maken vlak voor zonsondergang. Dat moet het mooiste en
fotogeniekste moment zijn. Het is meer begonnen te waaien zodat de
weerspiegeling van Cathedral Rock in de Oak Creek helemaal niet te zien is. We
komen bij de plek waar de Creek kunt oversteken, het echte punt van Red Rock
Crossing. Nog even genieten en dan gaan we richting Sedona.
Via
verschillende binnenwegen rijden we naar Sedona. Onderweg zien we op de achtergrond
van de stad de rode rotsen. Af en toe stoppen we even om van het uitzicht te
genieten. Een mooi gezicht. Rijdend door Sedona maken we kennis met deze stad.
Het is een levendige en bruisende stad. Veel winkels, restaurants, new age
winkels etc.
De omgeving rond Sedona is ook bekend als Red Rock Country. Het is een gebied
met een spectaculair mooi rots landschap dat vooral bekend staat om zijn mooie
rode rosten. Deze fameuze rode rotslaag staat bekend als de Schnebly Hill
Formation. Het is een rots soort die bestaat uit een oranje- en roodgekleurd
zandsteen en deze komt alleen in dit gebied voor. De bodem is heel vruchtbaar
en er is voldoende water waardoor er veel bomen en planten kunnen groeien. Het
vele groen vormt een mooi contrast met de rode rotsen en de vaak helderblauwe
hemel.
Men vermoedde dat ongeveer
10.000 jaar voor Christus al mensen, jagers en verzamelaars, woonden in de
omgeving van Sedona. Pas in 1995 werd hiervoor bewijs gevonden. Net buiten
Sedona vond men in de Honanki Heritage Site een Clovis pijlpunt (met
karakteristiek geribbelde zijkanten) van de Paleo-indianen. Dat dit gebied al
veel langer bewoond werd, was het gevolg van de ecologische diversiteit en de
aanwezigheid van een grote hoeveelheid aan middelen zoals, klimaat, water,
wilde dieren, vruchten etc.
De eerste Europese
nederzettingen rond Sedona ontstonden halverwege de negentiende eeuw. Door de
indianen in de omgeving werden de pioniers gedwongen bij elkaar te gaan wonen.
De indianen belemmerden de expansie van de pioniers. Om de weg voor de blanke
pioniers vrij te maken werden in 1870 de Apache- en Yavapai-indianen door
soldaten van het Amerikaanse leger naar het San Carlos-reservaat gedreven.
De eerste Anglo kolonist,
John J. Thompson, verhuisde naar Oak Creek Canyon in 1876. De eerste kolonisten
waren boeren en ranchers. Oak Creek Canyon was bekend om zijn perzik en
appelboomgaarden.
In het begin van de
twintigste eeuw kwam T.C. Carl Schnebly naar Sedona. Hij speelde een grote rol
bij de aanleg van de Munds Trail (ook bekend als Schnebly Hill Road). De Munds
Trail was in die tijd de belangrijkste route van het plaatsje (dat toen nog Red
Rock heette) naar Flagstaff. Door de aanleg van deze weg kwam de handel op
gang. Handelaars overnachtten in het huis van Schnebly, dat aan de route lag.
In 1902 zorgde Schnebly voor de opening van een postkantoor. Er woonden toen 55
mensen in Sedona (Red Rock). De overheid ging echter niet akkoord met de naam
'Schnebly Station', omdat de naam te lang zou zijn voor op een stempel. Als
reactie hierop gaf Schnebly het postkantoor (en daarmee de latere stad) de naam
van zijn vrouw: Sedona.
Halverwege de twintigste eeuw
ging Sedona zich promoten als toeristentrekpleister en als paradijs voor
gepensioneerden. Sedona trekt jaarlijks zo'n vier miljoen bezoekers. De
toeristen die naar Sedona komen, komen daar niet alleen voor het natuurschoon.
Ze gaan er ook naar toe voor het ruime aanbod aan activiteiten, zoals
jeeptours, ballonvluchten en de vele sfeervolle winkels en galerieën. Bovendien
trok de stad kunstenaars die geïnspireerd werden door de mooie omgeving. In de
jaren tachtig kwam ook het new age-toerisme op gang. Deze komen voor de
spirituele krachten die aan sommige rotsen worden toegeschreven, de zogenaamde
vortexes.
Een spirituele vortex is een gebied met geconcentreerde energie
afkomstig is uit de aarde. Mensen zouden extra inspiratie krijgen en baat
hebben bij deze heilzame bron van energie. Volgens sommigen zou een vortex een
helende werking hebben en de ziel versterken. Native Americans van dit deel van
Arizona, zoals de Hopi, Navajo en
Yavapai, waren zich terdege bewust van de bijzondere eigenschappen van
deze mystieke plekken. De term "vortex" zoals wij die nu
kennen, werd in Sedona in 1980 bedacht
door een lokale inwoner en medium, Page Bryant.
Bryant noemde Sedona het “chakra
hart van de planeet”. Het is bewezen dat de Sedona vortexen invloed
hebben op verschillende mensen op verschillende manieren. Sommigen kunnen de
kracht van de vortex merken en anderen niet. Vortex locaties in en rondom
Sedona zijn onder andere de parkeerplaats bij de luchthaven, Bell Rock, Boynton
Canyon en Cathedral Rock. Door de vortexen vind je in Sedona veel specialisten
op het gebied van new age en alternatieve therapieën. Er is zelfs een speciale
Vortex Tour, de mogelijkheid van toekomst voorspellen, aura fotografie en
geneeskrachtige werking van kristallen.
Sedona was ook de locatie van
meer dan 60 Hollywood filmopnamen beginnend in 1922 tot 1970. De rode rotsen
van Sedona waren belangrijk bij de grote Hollywood-producties, zoals Johnny
Guitar, Angel en de Badman, Desert Fury, Blood
on the Moon, en
3:10 to Yuma. In de films werd de kijker voorgespiegeld dat het opnamen waren,
3:10 to Yuma. In de films werd de kijker voorgespiegeld dat het opnamen waren,
gemaakt in Texas, Californië,
Nevada en de grens van Amerika en Canada.
Eerst
willen we een camping zoeken. We hebben gezien dat in en om Sedona niet veel
campings zijn dus daarom maar vroeg een plekje zoeken. Net buiten het centrum
van Sedona is een camping en daar gaan we heen. Als we het terrein oprijden
zien we het al, er staat een bordje Full. Balen. Uit het gebouwtje van de
receptie komt een echtpaar lopen. We horen dat het ook Nederlanders zijn, Jacqueline
en Peter Ermens. Ze vertellen dat er inderdaad geen plek meer is. Zij zoek ook
nog een camping voor de nacht. We vertellen dat we afgelopen nacht op Lo-Lo-Mai
Springs Campground hebben gestaan en dat daar plek genoeg was. Daarom besluiten
wij om te proberen of we daar vannacht weer kunnen staan. We hebben een
Amerikaanse prepaid telefoon en gaan even bellen of ze vanavond nog een plekje
hebben. Ja geen probleem, we zijn welkom. En Jacqueline en Peter willen daar
ook wel staan, dus vragen of zij plaats hebben voor nog camper. Ook geen
probleem. Iedereen opgelucht, allemaal hebben we een plek voor de overnachting.
We
vertellen dat we naar Cathedral Rock willen en kijken of we daar een trail
kunnen doen. Zij hadden dat plan ook dus besluiten we gezamenlijk die kant op
te rijden. Rustig aan gaan we op weg en het is maar een klein stukje.
Wat
we straks willen gaan doen is de Cathedral Rock Trail. Bij de trail head is
geen parkeerruimte meer. Het is ook maar een klein parkeerterrein en met de
camper is het moeilijk een plaatsje te vinden. We rijden door en dan zien we
een soort uitrit waar de camper kan staan. Ideaal is het niet maar het moet
maar. Met de loopschoenen aan en twee flesjes water mee, gaan we op pad. Het is
immers maar een kort stukje. Het klopt het is maar een korte trail maar wel een
hele pittige, en dat hebben we geweten. Het is ongeveer een 0,75 mijl lange
trail (enkel) met een stijging van 600 voet.
Cathedral Rock is heel bekend, zeg maar een
beroemd, monument in de omgeving van Sedona. Waar je ook staat deze rotspartij
valt erg op. Het bepaalt de skyline van
Sedona en is een van de meest gefotografeerde bezienswaardigheden in Arizona.
Cathedral Rock is ligt in het Coconino National Forest.
De Cathedral Rock Trail is
een populaire korte, steile klim van de 1.514 meter hoge rotspartij. Cathedral
Rock is een geologisch overblijfsel uit het Perm. Hier was vroeger de kustlijn
van de oude Pedregosa Sea. Deze zee heeft langs de kust duinen gevormd en die hebben
in miljoenen jaren de redbeds van zandsteen gevormd. Redbeds zijn sedimentaire
gesteenten die meestal bestaan uit zandsteen, siltsteen en leisteen en die
overwegend rood van kleur zijn door de aanwezigheid van ijzeroxide. De rode
zandduinen zijn later geërodeerd en de rode rotsen zoals Cathedral Rock zijn
hiervan de overblijfselen.
Op sommige oude kaarten wordt
Cathedral Rock ook wel "Courthouse Rock" genoemd. Deze rotsformatie
ligt iets verderop. Het ironische is dat Court House Rock in het verleden
"Church House Rock", heette en dat geeft heden ten dage nog de nodige
verwarring. Courthouse Rock wordt ook wel Courthouse Butte Genoemd. Dus
verwarring alom.
Het
eerste stuk gaat makkelijk. Soms is het even zoeken welk pad of richting je
moet hebben. De ondergrond bestaat uit slide rock en dan is het pad niet altijd
even goed te zien. Op de meeste plekken markeren rock cairns de route.
Het
is heerlijk weer om te lopen, niet te warm, helder en een prachtig uitzicht.
Dan komen we bij een steil stuk en wordt het klimmen. In de rotsen hebben ze
stukjes uitgekapt waar je, je voeten in kan zetten.
Groot zijn ze niet en met
grote en brede wandelschoenen heb je niet veel houvast. Nanda voorop dan kan ik
altijd nog ondersteunen. Er zijn meer wandelaars die deze tocht doen en
sommigen komen al terug. Daardoor moet je soms even op elkaar wachten. Niet erg,
kun je even uitrusten en om je heen kijken.
Dan krijgen we een stuk dat heel
smal en steil is, een soort sleuf waar je doorheen moet klimmen, spannend. Het
gaat prima als je maar rustig aan doet. Het is heel leuk om te zien hoe anderen
het doen. Sommigen lopen op slippers of
gympen, hoe durven ze het aan. Jacqueline en Peter zouden deze trail ook gaan
doen maar tot nu toe hebben we ze nog niet weer gezien. Zij hadden de camper
ook dichter bij de trailhead geparkeerd en zijn eerder op weg gegaan. Ze zullen
wel voor ons zijn. Dan zien we ze straks wel op de top of als zij op de
terugweg zijn. Het gaat prima maar we piekeren wel een beetje hoe het straks
terug moet. Klimmen gaat makkelijker dan afdalen. Laten we ons er eerst maar
niet druk om maken dat zien we straks wel weer. Als anderen het kunnen, kunnen
wij het ook.
Als
we het ergste gehad hebben pauzeren we even, wat eten en drinken voordat we
verder gaan. Heerlijk en we genieten van de trail, het weer en het prachtige
uitzicht. Nog een klein stukje en dan zijn we er.
Als
we de top bereiken is alle vermoeidheid in een keer verdwenen. We did it, en
zoals de Amerikanen zeggen: it is awesome! Het is nu tijd te genieten van de
inspanning die we hebben gedaan. Er staat een bordje end of the trail. Het
eerste punt wat bereikt is tussen twee rotsen in, saddle 1. Er zijn nog een
paar wandelaars die het gehaald hebben en we zetten elkaar even op de foto. Als
we achterom kijken zien we beneden ons de parkeerplaats en heel in de verte Chapel
of the Holy Cross. Kijk je de ander kant op dan zien we de Oak Creek door het
landschap slingeren en daar moet ook ergens Cresent Moon en Red Rock Crossing
zijn.
Nanda
komt even bij en ik ga even op de struin. Via en smal paadje ga ik naar beneden
en dan weer omhoog en kom dan bij saddle 2. Daar staat een spire waar je achter
langs kan lopen waarna je bij saddle 3 komt, dit is leuk. Het is wel oppassen,
je moet hier niet een misstap doen of uitglijden. Dan heb je echt een probleem.
Even wat foto’s maken van het uitzicht. Vanaf deze locatie ziet het er toch
weer anders uit. Het is adembenemend, wat is dit mooi. Na een tijd toch maar
weer terug voordat Nanda ongerust wordt. Na het nodige klimwerk kom ik weer op
saddle 1.
Samen
nog even nagenieten en moed verzamelen voor de terugtocht. Nog even wat drinken
en dan gaan we weer naar beneden. Het gaat veel beter en vlotter dan we
dachten. Geconcentreerd gaan we terug, rustig aan en het gaat prima. Er komen
nog mensen naar boven en we moedigen hen aan, nog 10 minuten nog een
kwartiertje dan ben je er. Na een halfuurtje zijn we weer bij de camper, wat
hebben wij genoten.
Rondom Sedona bevinden zich
dus veel rospartijen. Deze hebben allemaal leuke en toepasselijke namen zoals
Courthouse Butte, Bell Rock, Coffepot Rock en Camel Rock. Zo’n rotspartij wort
ook wel butte genoemd. Een butte is een geïsoleerde heuvel met steile, vaak
verticale wanden en een smalle, redelijke vlakke top. Het behoort tot het type
inselberg, maar verschilt van een mesa of tafelberg. De vuistregel is dat een
mesa een top heeft die breder is dan de hoogte, terwijl een butte een top heeft
die smaller is dan de hoogte. Butte komt uit het Frans, waarin het kleine
heuvel betekent. Deze benaming wordt vooral in het westen van de Verenigde
Staten gebruikt. Door hun karakteristiek uitzicht worden buttes vaak gebruikt
als herkenningspunt in hun omgeving. Buttes ontstaan door erosie, wanneer een
harde bovenlaag zachtere rotslagen bedekt. Deze harde laag verhindert erosie,
terwijl de zachtere omgeving en de onderlaag wel eroderen.
Courthouse Butte ligt ten westen van Cathedral Rock en is 1.662 m hoog. Ten oosten van Courthouse Butte ligt Bell Rock. Deze rots is 1.499 m hoog. Bijna alle bergen hebben een naam, vaak namen die verwijzen naar de vorm van de rots. Vaak leuke en grappige namen zoals, Mushroom Rock, Teapot Rock, Snoopy Rock, Camel Rock, Steamboot Rock, Sphinx Rock, Chimney Rock en Coffepot Rock. Al deze rotspartijen liggen rondom Sedona. Een paar zijn wel heel bijzonder zoals Coffepot Rock. Dit is net een oude percolator pot met uitloop. De onderkant van de koffiepot is mooi diep Sedona rood, met lichte strepen van wit en roze. Het deksel is gestreept beige en oranje.
Omdat we in de buurt zijn van The Church of the Holy Cross gaan we daar ook even kijken. Het is maar een klein stukje rijden vanaf de trailhead van Cathedral Rock. Als we daar komen mogen we met de camper niet doorrijden. Daarom zetten we hem maar in de berm en lopen naar de kerk. We komen nog langs een bijzonder villa. We kijken even door het hek en het is een paleisje. Niet dat we het willen hebben maar het is een juweeltje om te zien. We komen er niet achter wie er woont.
Sedona is ook bekend om zijn spiritualiteit. Marguerite Brunswig Staude
is met name verantwoordelijk voor het initiëren van de nadruk op spiritualiteit
door de bouw van de
Chapel of the Holy Cross.
Dat is een katholieke kapel ingebouwd in een van de buttes van Sedona. De kapel
verrijst uit de rotsen en staat in schril contrast met de natuurlijke omgeving.
De Chapel of the Holy Cross is ontworpen door architect en beeldhouwer
Marguerite Brunswig Staude, een leerling van Frank Lloyd Wright.
Staude was een toegewijde katholiek en wilde haar spiritualiteit
vastleggen in de bouw van een kerk met het patroon van een kruis. Ze besloot om
een Chapel of the Holy Cross te bouwen ter herinnering aan haar ouders.
Eerst wilde ze, in 1932, die kerk bij Boedapest (Hongarije) in het land
van haar ouders laten bouwen. Echter door het uitbreken van de tweede
wereldoorlog lukte dat niet. Daarom besloot Marguerite Brunswig Staude de kerk
in haar geboortestreek te laten bouwen.
Het is een zeer bijzonder gebouw en het Amerikaanse instituut voor architecten
gaf de kapel de Award of Honor (Ereprijs) in 1957. In de toespraak bij de
uitreiking van de prijs omschreef de architect het als volgt. “Hoewel de kapel
katholiek is, heeft het als kunstwerk een universele aantrekkingskracht. Zijn
deuren zullen altijd voor eenieder van welk geloof dan ook open staan, zodat
God tot leven mag komen in hun ziel en een levende realiteit zal zijn.” In 2007
verkozen de inwoners van Arizona de kapel tot een van de zeven door de mens
gemaakte wonderen van Arizona.
Het is druk bij de kerk. Er rijden busjes die mensen van en naar de
kerk brengen. Aan de achterkant ook veel glas en je kunt er niet doorheen
kijken. Aan de buitenkant weerspiegelen de ramen de omgeving. We lopen ook even naar binnen en ook daar is
het heel speciaal. Iedereen is heel stil. In de banken zitten een groot aantal
mensen. Wat ons opvalt is dat het vanbinnen vrij donker is. Dat hadden we niet
verwacht door de grote ramen. Het maakt het echter ook wel speciaal en creëert
een bijzondere sfeer.
We vinden het niet gepast naar voren te lopen en foto’s door de ramen
naar buiten te maken. Uit respect blijven we achter in de kerk staan en kijken
om ons heen. Er heerst een devote sfeer. Een aantal mensen ontsteekt een
kaarsje voor iemand. Na een tijdje gaan we terug, op naar de camping.
De terugweg naar de Lo-Lo-Mai Springs Campground gaat vlot; we weten de
route. Op de camping melden we ons weer en we worden hartelijk begroet omdat we
er weer zijn. Weer op de quad voor een rondje om te kiezen waar we willen staan.
Ook nu weer een mooi plekje. De beheerder zegt dat Jacqueline en Peter Ermens er al zijn en een plekje
langs de kreek hebben. Als we onze camper aan het installeren zijn komt Peter
al even bij ons langs. We spreken af we straks even bij hen langs komen voor
een bakje of een glaasje. Even bijpraten hoe het hen vergaan is bij Cathedral
Rock en wat ze verder nog van plan zijn. Even douchen en andere kleren aan. Het
was zweten vandaag maar dat is niet erg. We hebben weer genoten.
Nadat we ons opgefrist hebben gaan we naar Jacqueline en Peter. Natuurlijk
even praten over de trail bij Cathedral Rock. Ja ze waren veel eerder met de
wandeling begonnen dan wij maar halverwege is Peter afgehaakt, te warm en te inspannend.
Jacqueline is doorgegaan maar heeft de verkeerde afslag gepakt en daardoor de
top gemist. Wij vertellen dat we het wel gehaald hebben maar dat het heel
pittig was. Vooral als je het alleen moet doen. Dan natuurlijk even wat ze al
gezien en gedaan hebben in Amerika en wat nog op de planning staat. Ze maken
het bekende rondje en hun reisverslag
is te lezen op het Tioga blog. Ze hebben ook een eigen website en reisblog. Wij vertellen ook dat we
via Tioga Tours reizen en wat we inmiddels al gedaan hebben. Verder wat er nog
op de planning staat en dat we een reisblog via Tioga Tours bijhouden. Zij
zetten er geen foto’s op en dat is jammer want zo hebben de lezers geen idee
wat je doet en ziet. Even uitleggen hoe het werkt want moeilijk is het niet:…
alleen je moet het even weten. Wij hebben wijn meegenomen en drinken
gezamenlijk een glaasje. Nog even kletsen tot het tijd is om te gaan eten.
Daarna nemen we afscheid, Jacqueline en Peter gaan morgen naar Siligman naar
Route 66 en wij gaan naar Flagstaff en de Grand Falls. We wensen elkaar nog een
goede reis en we volgen elkaar wel op ons blog.
Terug bij de camper gaan we eten koken en lekker buiten eten. Het is
nog heerlijk weer. Dan gaan we ons blog bij werken en nog even lezen. Van de
klim naar Cathedral Rock zijn we toch wel wat moe en gaan vroeg naar de
lakenstraat. Morgen weer een nieuwe dag met nieuwe avonturen. Goodnight Sedona.
Maar 60 mijl gereden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten