Donderdag 7 april 2016,
Hollywood
and LA center
Ondanks
dat de kamer niet zo geweldig was, is het ontbijt prima. Het bestond uit een
soort gebak! Prima hoor, daar kunnen we wel aan wennen. De weegschaal
waarschijnlijk niet. De hal van dit hotel is gigantisch met een enorm bloemstuk
bestaande uit echte orchideeën. Uitchecken en de koffers mee naar de balie voor
het hotel langs de straat. Aan de boys van het valet parking geven we door dat
we graag onze auto willen. Heel imponerend dat onze auto opgehaald wordt, de
koffers erin gezet worden en ons een goede reis gewenst wordt. Dat is nog eens
verwennen en we zijn niet eens filmsterren. Daar gaan we vandaag wel naar toe,
naar Hollywood, dus wie weet kunnen we nog een auditie doen. Dan door naar
Bevery Hills en het Griffith Park. Oeps en daar sta je dan, midden op Broadway.
Achteraf viel het mee maar dan is het altijd makkelijk praten. Vooraf goed op
de kaart gezien en je kunt altijd maar 1 kant uit (vooruit) en soms 2 extra,
rechts of links. Het systeem hier is best handig. Bovendien hebben we TomTom.
De route naar Hollywood is niet moeilijk het is bijna 1 rechte weg die we af
moeten rijden en dat zal wel lukken. Het is nog redelijk vroeg dus het is een gekkenhuis
op de weg. Het is een lange file. Niet erg; kunnen we rustig om ons heen
kijken. De auto geeft een seintje als we een schoolgebied naderen zodat de
snelheid naar beneden moet. Geen risico’s bij een school want als ze je dan pakken
ben je echt de klos en than they will make’s us happy! We rijden over de Santa
Monica Boulevard en steeds rechtuit. Het gaat automatisch over in een andere
wijk van Los Angeles. Eigenlijk weinig verschil, veel auto's, veel huizen,
grote wegen. Tanken is hier aardig duurder dan in Texas, ruim een dollar extra
per gallon. De Amerikanen zijn in het verkeer vriendelijk, niet opgejaagd en
niet haastig.
Zonder
problemen komen we in Beverly Hills, grote huizen achter forse heggen. Luxehuizen
de één nog mooier, het is hoe je het bekijkt, dan de ander. Het is echt kijk
mij eens, ik heb de grootste! Ook de auto’s worden ten toon gesteld van kijk
eens wat ik heb en hoeveel! Er rijdt er ons een voorbij met een eigen
kentekenplaat, Bentley Beverly Hills. Verder heel veel groen, mooie bloemperken
en langs de straten allemaal palmen. We rijden door een paar straten maar
hebben snel genoeg gezien. Trouwens echt veel is er niet te zien. Heel veel
huizen gaan schuil achter grote hagen en muren.
Het
gebied dat eens Beverly Hills
zou worden was vruchtbaar vanwege het water dat zich daar verzamelde in de
regenachtige maanden. Het water stroomde uit de canyons en vormde een moeras,
waar nu Beverly Drive en Sunset Boulevard liggen. In 1900 werd het land
aangekocht door de Amalgamated Oil Company. Zij boorden een aantal proefgaten,
maar vonden geen olie. In 1906 werd het land verkocht aan de Rodeo Land and
Water Company. Zij bouwden er een stad met wijde straten en veel beplanting.
Aan het einde van 1913 had de nieuwe stad een hotel (het Beverly Hills Hotel)
en een tramlijn en was het deel van Los Angeles. In 1919 bouwden Mary Pickford
en Douglas Fairbanks hun huis, Pickfair, op Summit Drive, en vele andere
beroemdheden volgden. Beverly Hills was ontstaan.
Veel
beroemdheden wonen of woonden in deze stad, enkele zijn Richard Chamberlain,
Lucille Ball, Ray Charles, Gary Cooper, Sammy Davis jr., Peter Falk, Glenn
Ford, Whitney Houston, Gene Kelly, Dean Martin, James Stewart en nog vele
anderen.
Beverly Hills is een
zelfstandige stad. De meeste mensen denken dat het een wijk van Los Angeles is
maar dat is dus niet zo. De plaats is wereldberoemd geworden dankzij
verschillende series en films zoals Beverly Hills Cops. Voor een overdosis
glitter en glamour moet je in Beverly Hills zijn. Dure villa's, chique winkels,
vintage bioscopen en zonnige palmboulevards. Het is de thuisbasis van
California ’s miljonairs en dé plek waar beroemdheden te vinden zijn. Het gaat
vooral om beroemdheden als popartiesten en acteurs. Zij hebben hier namelijk
enorme huizen waar ze soms in wonen, maar soms is het ook een vakantiehuis. Eén
van de beroemdste huizen in Beverly Hills is de Playboy Mansion van Hugh
Hefner. Bij Beverly Hills hoort ook de wijk Rodeo Drive.
De Rodeo Drive is een soort Gouden
Driehoek waar je je helemaal arm kan shoppen. Het is één van de duurste straten
in dit district. De meeste dingen zijn onbetaalbaar, bijv. jurken van 4000
dollar zijn heel gewoon. Hier merk je niks van armoede; het is de duurste winkelgebied
ter wereld met o.a. Chanel en Dior. De meeste mensen die hier komen, doen aan
window-shoppen, ofwel, langs de etalages struinen. Of naar mensen kijken en
hopen dat je een paar winkelende sterren ontmoet. De paparazzi hebben hier een
vaste standplaats. Je kan ook met een gids een tour door Beverly Hills maken.
Een gids vertelt welke beroemdheden er wonen
en geeft informatie over de huizen die er staan. Verwacht niet dat je veel van
de huizen kunt zien, want deze zitten grotendeels verborgen achter grote heggen
en muren.
De
rodeo drive slaan we over, we hebben er niet echt wat mee. In Beverly Hills is
wel een mooi park, dit is het Beverly Gardens Park. Het park heeft
verschillende kunstobjecten en één daarvan is de electric fountain.
De
fontein is een eerbetoon aan de stad en in het midden staat een standbeeld van
een Tongva (een lid van de lokale Indiaanse stam) geknield in gebed. ‘s Avonds
wordt de fontein mooi verlicht.
Ook
wij stoppen even bij dit park en lopen rond. De fontein hebben we niet gezien,
(foto’s van internet gehaald). Wel even op de foto voor de parkvijver met op de
achtergrond de naam van Bevery Hills. Toch wel bijzonder hoor om hier nu te
staan.
Ook
hier staat weer en grote olijfboom, net zo’n een die we ook zagen bij de Santa
Barbara Missiepost. Wat een joekel. Een hele lage brede boom met een knoestige
stam met allemaal ribben. Als je niet beter wist zou je denken dat het een
kunstwerk is. Soms is de kunst in de natuur ook mooier dan wij als mensen
kunnen bedenken en maken. Dat zien wij nu ook weer.
Door
naar de Hollywoord Boulevard. Om te parkeren moeten we even zoeken maar dan
zien we een plekje. We moeten wel betalen, maar ach het is dichtbij de
boulevard, dus vooruit maar.
Vlakbij
moet ook het Hollywood Forever Cemetery zijn. Dat slaan we gezien de tijd over. De
oorspronkelijk naam was Hollywood Cemetery. Het is een van de oudste
begraafplaatsen in Los Angeles. Het is gelegen op Santa Monica Boulevard in het
district Hollywood van Los Angeles. De begraafplaats wordt nu niet meer
gebruikt.
De
begraafplaats is de enige die daadwerkelijk in 1899 in Hollywood werd aangelegd
op 100 acres grond. De eigenaren, Isaac Lankershim en zijn zakenpartner /zoon-in-law,
Isaac Van Nuys, gaven het de naam "Hollywood Cemetery". Later, in 1920,
verkochten ze een groot stuk, ongeveer 40 acres, van het terrein aan Paramount
Studios met zijn RKO Studios. Een deel
van de resterende grond werd gereserveerd voor de Beth Olam Cemetery, een
speciale joodse begraafplaats. Hier werden mensen uit de lokale Joodse
gemeenschap begraven.
Degenen
die er begraven zijn, liggen in de graven, crypten, niches en sarcofagen. Het
zijn cultureel belangrijke mensen en beroemdheden. Hier liggen legendarische
acteurs, regisseurs, schrijvers, etc. uit de entertainmentindustrie. Ook mensen
die een belangrijke rol hebben gespeeld bij het vormgeven en de bouw van Los
Angeles. Vele beroemdheden liggen op deze begraafplaats begraven. Het is niet
alleen een begraafplaats maar ook een prachtig parkachtig terrein met
waterpartijen, monumenten, beelden en dus bijzondere grafstenen, twee
neoklassieke mausoleums etc.
Hollywood is het episch centrum en het mekka van de
filmindustrie met glamour, roem, geld en macht. Geen plaats ter wereld verbeeldt
zo de American Dream, het visioen van eeuwige roem en glorie. Maar ook nergens
is de kloof zo groot als hier onder de reuzenletters in de Hollywood Hills.
Maar weinigen hebben de beoogde rijkdom behaald; de meesten kunnen er alleen
maar naar kijken en van dromen.
Hollywood
is nu een stadsdeel van Los Angeles met de bijnaam Tinseltown. Het werd in 1857
gesticht als een onafhankelijke stad ten westnoordwesten van het centrum van
Los Angeles. Hobart Johnstone Whitley, ook wel bekend als de ‘Father of
Hollywood’, bedacht de naam voor dit gebied. In 1886 kwam hij hier voor het
eerst met zijn vrouw tijdens hun huwelijksreis. Whitley kocht een groot stuk
land en begon in 1887 met grootschalige vastgoedontwikkeling van het gebied. In
1902 opende hij het eerste grote hotel, toepasselijk het Hollywood Hotel
gedoopt. Al snel trok dit veel nieuwe vastgoedinvesteerders en beroemdheden
aan. Whitley investeerde veel geld en energie in de promotie van de nieuwe
nederzetting en probeerde zoveel mogelijk land te verkopen. In 1903 werd het
een officiële stad met zelfstandig bestuur. In 1910 was dat al weer afgelopen.
Vanwege een voortdurende strijd om een adequate watervoorziening werd besloten
dat Hollywood op zou gaan als een wijk van de stad van Los Angeles.
De
start van de Hollywood filmindustrie begon in 1903 toen een filmproducent
William Selig in Californië een goedkope locatie vond voor zijn
filmmaatschappij Polyscope. Californië had het hele jaar een aangenaam klimaat
en de bergen en bossen vormden een prachtig gevarieerd decor. Een ander pluspunt
was dat Californië ver weg lag van de overheersende oostkust cultuur. Die
voerde de boventoon in politiek, cultuur en economie van de Amerikaanse
samenleving. De eerste studio werd opgericht in 1911 door David Horsley van de
Nestor Company. In datzelfde jaar vestigden zich er nog 15 onafhankelijke
studio’s zoals Paramount, Warner Bros., Fox, Universal, Columbia, United
Artists, en Metro-Goldwyn Mayer (MGM). Deze bedrijven beleefden hun gouden
jaren in de periode van 1928 tot de jaren zestig. En hoe verschillend ze ook
van elkaar waren, ze delen een gezamenlijke geschiedenis en maakten samen
succesvol deel uit van het Hollywoodsysteem.
De
stichters van deze bedrijven begonnen bijna allemaal in showbusiness of als
verkoper. Deze achtergrond dreef hen in een voortdurend zoeken naar wat het
publiek wilde zien, om bezoekers terug te lokken naar de cinema. De
filmstudio’s deden dit door een systeem te bouwen waarin de productie,
distributie en vertoning van films zoveel mogelijk gestandaardiseerd werd. Voor
een succesvolle film was het verder belangrijk dat de kosten beheersbaar
bleven, dat elke film technisch goed was en een verhaal vertelde en dat het een
massapubliek aansprak.
Moderne
cinema begon in 1927. Vóór dat jaartal werden films geproduceerd zonder
synchroon geluid. Vanaf de eerste filmprojecties die in 1895 gemaakt werden,
werd dertig jaar lang slechts stomme films gemaakt. Vanaf 1928 werden films met
synchroon geluid standaard.
Een
centraal element van het Hollywoodsysteem is het intomen van de creatieve
mensen in de industrie, zodat films op tijd en binnen het budget werden
afgeleverd. Het werk dat door de studiomensen achter de schermen werd gedaan is
even belangrijk als de inbreng van regisseurs, acteurs en scriptschrijvers,
maar veel meer onzichtbaar. Het hele film traject bestaat uit een preproductie,
productie en postproductie. Dit werd steeds verder gestandaardiseerd. In de
fase van preproductie ging het allereerst om de selectie van een idee. Dat kon
zijn de aankoop van een boek, kortverhaal of toneelstuk als basis voor een goed
filmscript. De vervolgstap was dan casting, een budget, planning en het huren
van een crew. De studio bemoeide zich niet met de daadwerkelijke productiefase
van de film, zolang de film zich aan zijn budget en planning hield.
In
de postproductie bemoeiden studio’s zich veel actiever met een film. Een
testpubliek kreeg een voorvertoning te zien en op basis van die reacties werden
wijzigingen gemaakt om het verhaal efficiënter te vertellen. Vaak werd er
geknipt in de film, maar soms werden ook extra scènes geschoten. Het gebruik
van een testpubliek was al vroeg een vast onderdeel van het Hollywoodsysteem.
Zelfs iemand als Charlie Chaplin, die door zijn eigen studio United Artists
veel onafhankelijker was, maakte er gebruik van.
Het
einde van de Tweede Wereldoorlog bracht Hollywood ongekende successen. Terug
kerende soldaten uit Europa en Azië zorgden in 1946 voor een piek in de
bezoekcijfers. Tegelijk was deze periode ook dieptepunt voor de filmindustrie
en de Amerikaanse maatschappij. De Koude Oorlog luidde een fase in waarin
Amerika bang werd voor alles dat naar communisme rook.
Het
klassieke Hollywood begon rond 1948 te eindigen. Er zijn twee gebeurtenissen
die dat veroorzaakten. Het Hooggerechtshof deed dat jaar een uitspraak die de
verticale integratie van de bedrijfstak verbood. Niet langer mochten
filmstudio’s ook de bioscoopketen bezitten. De economische basis van de
filmindustrie was sinds de jaren twintig geweest dat studio’s productie,
distributie en vertoning onder één dak hadden. Bioscopen vertoonden natuurlijk
ook films die door concurrerende filmstudio’s gemaakt waren. Hier gold dat aan
concurrenten films als in blokken werden verhuurd. Een zeer gewilde film mocht
alleen vertoond worden als het filmtheater een pakket afnam, waar ook veel
minder aantrekkelijke films inzaten. Die praktijk werd nu illegaal en het
Hooggerechtshof bepaalde ook dat Paramount, Twentieth Century-Fox, Warner Bros,
MGM en RKO zich moesten ontdoen van hun keten van filmtheaters.
De
tweede oorzaak die het einde van het klassieke Hollywood inluidde, is de
langzame introductie van televisies in Amerikaanse huiskamers. Dit deed
bezoekersaantallen in filmtheaters dramatisch dalen. Hollywood had zich altijd
gericht op de grote gemene deler. Een Hollywoodfilm moest kinderen, ouders en
grootouders vermaken. Nu ging het op zoek naar een nieuw publiek. Hollywood
ging een periode van transitie in die zou duren tot in de jaren zeventig. Het
publiek veranderde, evenals de films die de grote studio’s maakten. Hollywood
ging andere verhalen vertellen, gericht op een ander publiek. Niet alle
filmstudio’s overleefden dit proces van verandering. RKO ging bijvoorbeeld
failliet in 1958. Het einde van de gouden jaren van Hollywood lag definitief in
de jaren zestig. De invloed van dit tijdperk strekte zich uit tot ver in de
twintigste en eenentwintigste eeuw en het maakt Hollywood tot wat het nu is, de
dominante filmcultuur van de wereld.
De
auto zijn we kwijt en we lopen over Hollywood Boulevard. Dat hadden we een paar
jaar geleden niet kunnen denken! Er is een parkeerterrein en een paar winkels.
Daar kopen we even wat lekkers. Op het terrein staat een grote Coca-Cola truck.
Net zo’n een als in de reclame van Coca-Cola alleen dan zonder lichtjes. De
truck even op de foto. Verder over de boulevard en eigenlijk valt het ons een
beetje tegen, ‘t ziet er wat vervallen uit. De glans is er wat af, het leeft en
bruist niet echt. Toch is het leuk hier even te zijn en om ons heen te kijken.
Je ziet de dingen nu in het echt die je anders voor tv of in de film ziet en
dat is wel leuk.
Hollywood Boulevard is een straat in Hollywood. Van 1887 tot 1910 heette
de straat Prospect Avenue. In 1910 werd de stad Hollywood geannexeerd door Los
Angeles, waardoor de straatnamen en -nummers veranderden. In 1958 werd de
beroemde 2,1 km lange Hollywood Walk of Fame aangelegd langs Hollywood
Boulevard en Vine Street.
Vanaf
1995 werden er pogingen ondernomen door het stadsbestuur van Los Angeles om
Hollywood Boulevard, dat veel van zijn goede naam had verloren, nieuw leven in
te blazen. Het Hollywood and Highland Center en het Dolby Theatre (tot 2011
Kodak Theatre genoemd), beide voltooid in 2001, waren cruciale onderdelen van
dat plan. Ook in de tweede helft van de jaren 2000 werden er projecten opgezet
om de buurt aantrekkelijker te maken.
Een
populair evenement dat plaatsvindt op de Boulevard is de volledige
transformatie van de straat naar een thema van Kerstmis. Winkels en warenhuizen
trekken klanten aan door hun winkels en de hele straat in kerstsfeer te
versieren met kerstbomen en kerstverlichting. De straat wordt dan
"Chrismast Lane" genoemd.
Andere
bezienswaardigheden langs Hollywood Boulevard (en dat zijn er veel) zijn;
American Cinematheque, Capitol Records Building, El Capitan Theatre en
Frederick's of Hollywood. Bob Hope Square (hoek Hollywood and Vine) is een wijk
in Los Angeles.
Het
werd beroemd in de jaren 1920 door zijn concentratie van radio en film-gerelateerde
bedrijven.
Het
Broadway Hollywood Building en Capitol Records Tower, de laatste is een dertien
verdiepingen tellende ronde toren.
Egyptian
Theatre is gebouwd naar aanleiding van de vondst van Toetankamon. De
architecten raakten in de ban van archeologie en opgravingen en maakten een
ontwerp dat gericht was op Egypte. Het publiek was niet alleen onder de indruk
van de film maar ook van het sprookjesachtige interieur. El Capitan Theatre,
een volledig gerestaureerd filmpaleis. Fonda Theatre, voorheen Music Box
Theatre, Guild Theater, Fox Theatre. Het Pix Theatre is een concertzaal.
Hollywood Pacific Theatre, is een bioscoop. Hollywood Roosevelt Hotel,
Hollywood Wax Museum, Hollywood Masonic Temple, Madame Tussauds Hollywood,
Pantages Theatre, Ripley's Believe It Or Not Odditorium. Het Vista Theatre, is
een historisch single-screen bioscoop.
Het
Dolby
Theatre is een theater annex bioscoop
in Hollywood, waar jaarlijks de Academy Awards uitgereikt worden. Tot 2011 was
de naam van het gebouw Kodak Theatre. Het in 2001 geopende theater is speciaal
voor de Oscar-uitreiking ontworpen. Het heeft 3.400 zitplaatsen en heeft het
grootste podium van de Verenigde Staten, terwijl de erachter gelegen ruimte
plaats biedt aan 1.500 journalisten. De bouw is door het Kodak concern
gesponsord met 75 miljoen dollar, waarmee zij het recht van de naam van het
theater verwierf. Nadat de firma Kodak in moeilijkheden kwam, werd tijdens de
84ste Oscaruitreiking het theater tijdelijk het "Hollywood and Highland
Center" genoemd. In de loop van 2012 kreeg het theater de naam "Dolby
Theatre" met als hoofdsponsor Dolby Laboratories, Inc.
De
Academy Awards of beter bekend als Oscars is de belangrijkste filmprijs in de Verenigde Staten.
Elk jaar worden in februari de prijzen in 30 categorieën uitgereikt in het
Dolby Theatre in Hollywood. Op 16 mei 1929 werd de eerste Academy Award in het
Hollywood Roosevelt Hotel uitgereikt. De eerste prijs voor beste acteur ging
naar Emil Jannings voor zijn rol in The Last Command en The Way of All Flesh.
De
Academy Award bestaat uit een gouden beeld van 33,1 centimeter hoog. Het
beeldje weegt 3,8 kilo en stelt een naakte ridder voor die, gewapend met een
zwaard, de wacht houdt op een filmrol, met vijf spaken. De vijf spaken
vertegenwoordigen de beroepen van mensen die deze prijs kunnen winnen: acteurs,
schrijvers, producers, technici en regisseurs.
Artdirector
Cedric Gibbons ontwierp het beeldje in 1927 uit de losse pols, tijdens de
lunch, op een tafelkleed. De Academy of Motion Picture Arts and Sciences was
(zo wil de legende) meteen enthousiast over zijn schets en gaf aan beeldhouwer
Georges Stanley de opdracht er een beeld van te maken.
De
firma R.S. Owens and Co uit Chicago fabriceert de Oscars: jaarlijks zestig voor
de winnaars en veertig reserve-exemplaren voor in de kluis. De kostprijs is
ongeveer 275 euro per stuk. Thans bestaat de Oscar voor 92,5% uit tin, 2,5%
koper en 5% antimoon. Het goud (een dompellaagje van 24 karaat) zit alleen aan
de buitenkant. Daaroverheen is nog een corrosie werende lak aangebracht.
Margot
Herrick, bibliothecaresse en uiteindelijk directielid van de Academy – zo wil
het verhaal – komt de eer toe de naam te hebben bedacht. Ze zou zich in 1932
hebben laten ontvallen dat het mannetje als twee druppels water op haar oom
Oscar leek. Sindsdien spreekt men van de Oscars.
De
huidige regeling stelt dat een film in het kalenderjaar voorafgaand aan de
uitreikingsceremonie in première moet zijn gegaan om in aanmerking te kunnen
komen voor de Academy Award. Alleen voor de categorie “beste buitenlandse film”
wordt een uitzondering gemaakt. De film moet de lengte van een speelfilm
hebben, wat wordt gedefinieerd als 40 minuten of langer. Enige uitzonderingen
zijn de prijzen voor beste korte film.
Uit
de genomineerde films worden de winnaars gekozen door leden van The Academy of
Motion Picture Arts and Sciences (AMPAS). Er worden thans dertig Oscars
uitgereikt: 24 na gewone stemming onder de leden en zes speciale Oscars. De
speciale Oscars worden toegekend door een comité en niet door een
ledenstemming. De Oscars kunnen ook door de winnaar ingeruild worden voor
50.000 dollar. In de gehele geschiedenis van de Oscars heeft echter nog geen
enkele acteur dit gedaan.
De
Hollywood
& Highland Center is een
winkelcentrum en entertainment complex op Hollywood Boulevard. Het 36.000 m2
grote centrum omvat het ook het TCL Chinese Theater (voorheen Grauman's Chinese
Theatre en Mann's Chinese Theatre) en het Dolby Theatere (voorheen bekend als
de Kodak Theatre) en is de thuisbasis van de Academy Awards. In het verleden
stond hier het beroemde Hollywood Hotel. Gelegen in het hart van Hollywood,
langs de Hollywood Walk of Fame, is het een van de meest bezochte toeristische
bestemmingen in Los Angeles. Het complex is elk jaar het decor voor de
uitreiking van de Academy Awards, beter bekend als de Oscars.
Het
complex ligt tegenover het El Capitan Theatre. Het biedt uitzicht op de
Hollywood Hills en het Hollywood Sign in het noorden, Santa Monica Mountains in
het westen en het centrum van Los Angeles naar het oosten.
Het
middelpunt van het complex is een enorme drie verdiepingen tellende
binnenplaats geïnspireerd op de Babylon scène uit de DW Griffith film
Intolerantie. De ontwikkelaar van het winkelcentrum liet een poort bouwen met
en twee zuilen met olifant beelden.
Alles
is net zo nagebouwd als het op de oorspronkelijke filmset moet zijn geweest.
Het
centrum heeft meer dan 70 winkels en 25 restaurants. Hollywood & Highland
herbergt ook 6.000 m2 aan ruimten, waaronder de Grand Ballroom, die wordt
gebruikt voor het Oscars Governors Ball. Het centrum bevat ook faciliteiten
voor televisie-uitzendingen. In 2004 werden in deze studio’s dagelijkse
talkshows opgenomen. Momenteel is de studio de thuisbasis van Revolt TV.
We
zien een aantal gebouwen waar we in de reisgidsen het nodige over hebben
gelezen. Ook genoeg winkels waar van alles en nog wat te koop is. In elke
winkel is te zien dat je in Hollywood bent. Overal afbeeldingen van filmsterren,
de Oscars of beelden/ poppen uit bekende films. Toch wel leuk. Ook hier weer
allemaal glitter en glemmer. Ja, we zijn in Amerika dus veel show en uiterlijk
vertoon en wij genieten er ook van. Winkel in en winkel uit en overal even
kijken en sneupen.
Trouwens
er lopen en staan meer figuren op straat, Spiderman, Superman, Minny Mous,
Schreck en ga zo maar door. Je kunt met ze op de foto en daar is wel
belangstelling voor maar dat is natuurlijk niet gratis. Ze lopen daar om wat te
verdienen en maken er soms een showtje van. Als we doorlopen zien we ineens de
sterren in de bestrating liggen, we lopen over de Walk of Fame.
De
Hollywood
Walk of Fame is de naam
die in Hollywood is gegeven aan het gedeelte van het trottoir dat langs
Hollywood Boulevard en Vine Street loopt. Hier liggen meer dan 2500 grote
kleurige tegels in de vorm van een ster. Elk met de naam van een beroemdheid
uit de wereld van film, televisie, radio, muziek en/of theater. Om aan te geven
in welke categorie de ster toebedeeld is, staat er een klein embleem onder de
naam van de beroemdheid. Het plan voor de Hollywood Walk of Fame kwam van E.M.Stuart,
die het idee in 1953 aan de gemeente voorlegde. Hij wilde met de Walk of Fame
een aandenken creëren om de glorie van Hollywood te benadrukken.
Ook
Harry Sugarman, president van de Hollywood Improvement Association, wordt vaak
als medebedenker van de Walk of Fame gezien. In 1955 werd het plan goedgekeurd
door de gemeenteraad van Los Angeles en in maart 1956 was het ontwerp voor de
stervormige tegels klaar. In 1956 en 1957 werden 1558 beroemdheden geselecteerd
door een comité voor opname op de Walk of Fame, afkomstig uit de vier takken
van de entertainmentindustrie van toen: film, televisie, audio en radio. Onder
hen bevonden zich prominente namen als Cecil B. DeMille, Samuel Goldwyn, Walt
Disney, Hal Roach, Mack Sennett en Walter Lantz.
In
1958 werd gestart met de aanleg maar twee rechtszaken vertraagden alles.
Allereerst spanden eigenaren van de panden aan Hollywood Boulevard een proces
aan, vanwege de extra belasting die ze moesten betalen om de Walk of Fame te
bekostigen. Ten tweede spande de zoon van Charlie Chaplin een proces aan tegen
het comité omdat de ster voor zijn vader was ingetrokken.
Joanne
Woodward wordt vaak gezien als de eerste persoon die een ster op de Walk of
Fame kreeg, maar in werkelijkheid is er geen sprake van een “eerste ster” omdat
alle sterren die door het comité waren verkozen gelijktijdig werden
aangebracht, zonder individuele ceremonies erbij.
Tijdens
de jaren 60 en 70 kende de Walk of Fame maar weinig groei. Radiopersoonlijkheid
Johnny Grant wordt vaak gezien als de man die de Walk of Fame nieuw leven
inblies en tot een belangrijke toeristische attractie maakte, door voortaan bij
het plaatsen van een nieuwe ster hier de pers uitgebreid verslag van te laten
doen. In 1980 kreeg hij zelf een ster op de Walk of Fame, en in 2002 een tweede
ster.
In
1978 was Mickey Mouse het eerste fictieve personage dat een ster op de Walk of
Fame kreeg. Daarmee werd de trend gezet om ook animatieseries en de hierin
voorkomende personages sterren te geven. In 1984 werd een vijfde categorie
toegevoegd: theater. In 2008 werd de Walk of Fame gerestaureerd voor een bedrag
van 4,2 miljoen dollar. Om dit bedrag bij elkaar te krijgen, werd de
"Friends of Walk of Fame" opgericht. Op 20 juni 2013 werd de 2500e
ster onthuld. Deze ster is toegewezen aan Jennifer Lopez.
Vandaag
de dag is het selecteren van nieuwe namen voor de Walk of Fame in handen van
het Hollywood Chamber of Commerce Walk of Fame Selection Committee. Dit comité
ontvangt jaarlijks ongeveer 200 nominaties. Iedereen mag iemand nomineren.
Dit
is wel weer leuk om te zien. Vaak wat over gelezen en het was ook dikwijls op
tv, als een ster weer een ster in de stoep legde. Even doorlopen of we ook
bekende sterren zien.
Nou
het zijn er tig en van een paar nemen we een foto. Wel leuk voor later. In de
verte zien we het TCL Chinese Theatre en daar gaan we nu naar toe. Het is een
heel apart gebouw en valt wat uit de toon, maar is toch ook wel weer mooi. Het
lijkt meer op een tempel dan op een bioscoop. Spitse torens met vreemd gevormd
smeedwerk en Chinese afbeeldingen. Vooral het middengedeelte is bijzonder. Op
de pilaren maskers, en als je ernaar kijkt lijkt het middenstuk wel een altaar.
Helemaal in het midden een plateau met de afbeelding van een draak. Aan weerskanten
houden draakachtige leeuwen de wacht.
TCL
Chinese Theatres, voorheen bekend als
Grauman's Chinese Theatre en daarvoor Mann's Chinese Theatre, is een filmhuis
in Hollywood, Los Angeles, Californië. Het opende zijn deuren op 18 mei 1927.
Van 1944 tot 1946 werden hier de Oscars uitgereikt, tegenwoordig gebeurt dat
bij de 'buren' in het Dolby Theatre (voorheen Kodak Theatre). Op 18 mei 1977,
de 50e verjaardag van het theater, werd een tijdcapsule ingemetseld. De
exotische tempel fungeert nog steeds als filmtheater waar elk jaar weer
succesvolle producties hun wereldpremière beleven. Er zijn backstage
rondleidingen waar men ook een blik mag werpen achter de coulissen.
Het
bekendst is het theater tegenwoordig vanwege enkele tientallen betonnen tegels
waar diverse beroemdheden hun hand- en voetafdrukken alsmede een persoonlijke
boodschap in het natte cement hebben achtergelaten. Mary Pickford was in april
1927 de eerste.
Wij
kijken ook even bij de tegels waarin beroemdheden hun naam hebben gezet. Er
liggen tig tegels met namen, voet en handafdrukken en datums. Sommige tegels
hebben een spreuk of tekst van de ster. We gaan weer verder op naar Hollywood
& Highland Center.
Het
is een prachtig gebouw om te zien. Via een grote trap loop je naar boven. Op
het eind is een grote open wand of poort met een loopbrug. We hadden gelezen
dat je vanaf de loopbrug een mooi zicht hebt op Hollywood Sign, de letters van
Hollywood. Dat willen we ook graag zien natuurlijk. Als we doorlopen zien we
ook de olifanten op de grote pilaren zitten, heel apart. Het zijn reusachtige
beelden van olifanten en die doen wel wat Indisch aan. Op de pilaren staan
Egyptische afbeeldingen van hiërogliefen. Op naar de loopbrug. We moeten achter
in het gebouw via een trap naar boven. Dan komen we bij de loopbrug. Het is daar
druk, iedereen wil daar op de foto met op de achtergrond het Hollywood sign.
Men zet elkaar op de foto of maken een selfie. In de verte zijn de Hollywood
letters te zien. Het is vandaag een beetje heiig dus echt duidelijk is het
niet. Leuk om te zien maar bijzonder, nou nee. Gewoon leuk om het een keer in
het echt te zien.
We
gaan weer terug en lopen door het Highland Center heen. Veel winkels,
restaurants en erg veel souvenirs maar daar zijn we allergisch voor, dus snel
verder. Als we beneden komen zien we dat er, op het plein in het Highland
Center, een filmset wordt opgebouwd. Die avond zijn er opnames voor het
American Idols van Fox. Het is een heel spektakel wat ze klaar aan zetten zijn.
Wij vinden het prima en gaan verder. Genoeg gezien en we zoeken onze auto op.
Op naar onze volgende stop, het Griffith Park.
In
dit park moet je een prachtig uitzicht over Los Angeles hebben. Het advies is
dan vroeg in de ochtend in het park te zijn bij het Griffith Observatorium
omdat later op de dag Los Angeles vaak in de smog gehuld is. Gezien de
weersomstandigheden twijfelen we of het vandaag helder zal zijn. Nou we zien
het wel.
We
halen onze auto op en gaan op weg. Het Griffith Park met het observatorium ligt
niet ver van Hollywood en de route is makkelijk. Om het park liggen woonwijken
met mooie woningen. Verder staat het wel redelijk aangegeven. Als we in het
park komen gaat de weg steeds verder omhoog maar onze bolide heeft daar geen
moeite mee. Het park is niet echt bijzonder. Eigenlijk is het een stuk natuur
met veel bos wat midden in de stad ligt, tenminste van wat wij gezien hebben.
Op afbeeldingen moeten er ook parkachtige stukken zijn met bloemperken, vijvers
en bijzondere bomen.
Het
Griffith Park is een
groot stadspark aan het oostelijke uiteinde van de Santa Monica Mountains. Het
park beslaat 4310 acres (1740 ha) aan grond. Het is een van de grootste stedelijke
parken in Noord-Amerika. Het wordt ook wel aangeduid als het Central Park van
Los Angeles maar het is veel groter, woester en ruiger dan de New York City
tegenhanger. Het park trekt jaarlijks 10 miljoen bezoekers.
Na
het succesvol investeren in de mijnbouw kocht kolonel J. Griffith Rancho Los
Feliz (in de buurt van de River de Los Angeles). In 1882 begon hij met een
struisvogel boerderij maar zijn uiteindelijke doel was om inwoners van Los
Angeles te lokken naar zijn nabijgelegen woning. Hier zou namelijk de geest
wonen van de vorige eigenaar Antonio Feliz. Het liep storm waarop hij in 1896,
3015 acres (1220 ha) doneerde aan de stad Los Angeles.
In
1903 werd Griffith berecht en veroordeeld voor het ernstig verwonden van zijn
vrouw. Na zijn vrijlating probeerde hij zijn droom van een amfitheater,
observatorium, planetarium, en een jongens en meisjes kamp in het park alsnog uit
te voeren. Door zijn beschadigde reputatie slaagde dat niet.
Na
zijn dood in 1919 werd het trust fonds wat Kolonel Griffith had opgericht
gebruikt voor de plannen die hij had. De stad begon met de bouw van een
amfitheater, genaamd het Griekse theater. Dat was klaar in 1930. Daarna werd gestart
met het Griffith Observatory, dit werd voltooid in 1935. Ook kwamen er jongens
en meisjeskampen voor vakanties in de zomermaanden.
Deze
zomerkampen, in het Griffith Park, werden in de tweede wereldoorlog gebruikt
als detentiekamp voor Japanners na de aanval op Pearl Harbor. Ongeveer 35 Japanse
immigranten die verdacht werden van vijfde colonne activiteiten werden hier
geïnterneerd. Later werden nog meer Japanners, die verdacht werden van spionage,
hier opgesloten.
In
het Griffith park waren ook regelmatig bosbranden. Gelukkig bleef de schade
meestal beperkt omdat men de branden tijdig kon blussen. In 2010 kon men
honderd extra acres van het Cahuenga Peak aankopen door donaties en een
bijdrage van de stad Los Angeles. Het aangekochte terrein werd bij het Griffith
Park gevoegd, waardoor het een totale oppervlakte kreeg van 4310 acres (1.740
ha).
In
het park is meer te zien dan een amfitheater en observatorium. Er zijn een
aantal attracties in het park zoals, Autry National Center, een museum wat gewijd
is aan de geschiedenis van het Amerikaanse Westen. Bronson Canyon is bekend als
filmlocatie voor films en tv- programma's. Greek Theatre is een openlucht
amfitheater en muziekpodium met 5870 zitplaatsen. Griffith Park & Southern
Railroad en Travel Town Museum is een spoorwegmuseum met de geschiedenis van
het spoorweg vervoer in het westen van de Verenigde Staten van 1880 tot 1930.
In het park heb je ook het Los Angeles live Steamers Railroad Museum. Griffith
Park Zoo werd in 1966 gesloten en is nu in gebruik als wandel- en picknick
gebied. Sommige dierenverblijven zijn nu nog te zien. Twee mile verderop is een
nieuwe dierentuin aangelegd, Los Angeles Zoo.
Heritage
Tree of ook wel erfenisboom genoemd, is een onvervangbare en zeldzame boom. In
dit geval een dennenboom als herinnering aan Beatle George Harrison.
Hollywood
Sign bevindt zich op de zuidelijke kant van Mount Lee. De letters staan op een
ruw en steil terrein om te voorkomen dat autoverkeer er kan komen. Om het
gebied te beschermen en overlast en schade te voorkomen wordt het wandelaars
moeilijk gemaakt bij de letters te komen.
Het
is even zoeken om een parkeerplaats en er zijn ook wat omleidingen dus het is
even verwarrend. We zijn heel blij dat we zo vroeg zijn, want de meeste
parkeerplaatsen staan al vol. Gelukkig vinden we een gaatje waar we de auto
kwijt kunnen. Even wat eten en drinken en dan op weg. Nog wel een stukje lopen
voor we bij het observatorium zijn. Vanaf de hoogte zien we Los Angeles onder
ons liggen. Na een kwartiertje lopen komen we bij het observatorium. Voor het
gebouw is een groot plein wat overgaat in mooie en strak gemaaide gazons met
wandelpaden. Wij vinden het een imponerend gebouw met in het midden een grote,
en aan weerskanten, de kleinere koepels voor de telescopen.
Het
Griffith Observatory is een
sterrenwacht op de zuidelijke helling van Mount Hollywood in het Griffith Park
van de stad Los Angeles. Op 16 december 1896 doneerde kolonel J. Griffith 12,2
km² land aan de stad Los Angeles. Via zijn testament schonk hij een fonds om
een observatorium, tentoonstellingsruimte en planetarium te bouwen op het
grondgebied. Griffith's doel was om de sterrenkunde toegankelijk te maken voor
het publiek. Dit was in tegenstelling tot de heersende gedachte dat
observatoria op afgelegen plekken gebouwd moeten worden en alleen voor
wetenschappers bestemd moesten zijn. Het gebouw werd voor het eerst opengesteld
voor het publiek op 14 mei 1935. De eerste 5 dagen bezochten al 13.000 mensen
het complex.
Bij
de eerste tentoonstelling in 1935 zagen bezoekers de Foucault slinger. Die werd
ontworpen om de rotatie van de aarde aan te tonen. In de oostelijke koepel
stond een twaalf inch (305 mm) Zeiss refracting telescoop. In de westelijke
koepel konden bezoekers een triple-beam coelostat (zonnetelescoop) bewonderen
en een schaalmodel van de noordpool van de maan.
Tijdens
de Tweede Wereldoorlog werd het planetarium gebruikt om piloten te trainen in
astronomische navigatie. Het planetarium werd opnieuw gebruikt voor dit doel in
de jaren 1960 om astronauten te trainen voor het Apollo-programma van de eerste
maanmissies.
Het
observatorium is opgedeeld in zes delen: de Wilder Hall of the Eye, de Ahmanson
Hall of the Sky, de W.M. Keck Foundation Central Rotunda, de Cosmic Connection,
de Gunther Depths of Space Hall, and the Edge of Space Mezzanine.
De
Wilder Hall of the Eye zit in de oostelijke vleugel en is gericht op
astronomische instrumenten zoals telescopen. Hier is te zien hoe in de loop der
tijd de mensen steeds verder in de ruimte konden zien.
De
Ahmanson Hall of the Sky is gelegen in de westelijke vleugel. Deze ruimte is
ingericht voor de hemellichamen zoals de zon en de maan. Het belangrijkste
middelpunt van deze sectie is een grote zonnetelescoop en het projecteren van
beelden van de zon. Dat doen ze met behulp van een reeks spiegels, genaamd
coelostats.
De
W.M. Keck Foundation Central Rotunda is voorzien van diverse muurschilderingen
op het plafond van Hugo Ballin. Hier bevindt zich ook een slinger van Foucault,
die de rotatie van de aarde aantoont. Verder is er een kleine tentoonstelling
gewijd aan Griffith, naar wie het observatorium is vernoemd.
The
Cosmic Connection is een 150 voet lange gang die het hoofdgebouw aansluit op de
ondergrondse tentoonstellingen. Deze ruimte toont de geschiedenis van het
universum.
De
Gunther Depths of Space Hall is het lagere niveau in het observatorium. Hier is
'The Big Picture' en schaalmodellen van het zonnestelsel. De planeten
(inclusief dwergplaneet Pluto) worden hier getoond in verhouding tot de omvang
van de zon.
The
Edge of Space Mezzanine ruimte richt zich meer op de sterrenkunde-gerelateerde
onderwerpen. Hemellichamen die invloed hebben op de aarde zoals meteorieten, en
een simulator botsing met een asteroïde.
De
toegang tot het gebouw en het terrein van Griffith Observatory is gratis.
Planetarium shows in het Observatorium zijn over het algemeen van 12:00-22:00
uur door de week en 10:00-22:00 uur in het weekend. Voor de planetarium shows
wordt een klein bedrag in rekening gebracht. Er is een kleine parkeerplaats
naast het Observatorium. Extra parkeergelegenheid is er langs de steile weg die
naar het observatorium gaat. Parkeren is gratis. In het weekend is er ook een
openbare bus die vertrekt vanaf Vermont/Sunset metrostation. Het observatorium
is op maandag gesloten.
Bij
het observatorium zijn vele films en televisie opnamen gemaakt zoals, The
Phantom Empire (1935), Rebel Without a Cause (1955), Flesh Gordon (1974), The
Terminator (1984), Charlie's Angels: Full Throttle (2003), Transformers (2007),
Adventures of Superman (eerste episode, als Jor-El laboratorium 's op Superman
thuisplaneet Krypton) Beverly Hills, Buffy the Vampire Slayer, Mac. Gyver,
Mission Impossible, Star Trek en nog vele anderen.
Even
wat rondlopen. Voor het gebouw staat een zuil en daar staan mannenfiguren tegen
aan. Net hebben we in Hollywood de Oscar’s gezien en deze beelden lijken daar
wel op.
Als
we ons omdraaien zien we de Hollywood letters weer. Nu wel duidelijker omdat we
er dichterbij zijn. Je kunt er wel komen zien we, want we zien daar mensen
lopen. Bovenop de berg achter de letters. Maar ja, wat heb je eraan tegen de
achterkant aan te zien.
Hollywood Sign bestaat uit grote witte letters die de naam van het
gebied spellen. Deze letters zijn 15 meter hoog en werden in 1923 geplaatst.
Oorspronkelijk waren ze bedoeld om reclame te maken voor land dat te koop was,
toen stond er ook Hollywoodland.
Jarenlang
werden de letters, die oorspronkelijk maar voor anderhalf jaar geplaatst waren,
niet onderhouden. Vanaf 1949 heeft de Kamer van Koophandel van Hollywood het
onderhoud van de letters overgenomen. In dat jaar deed de kamer het voorstel om
de letters op te knappen en de laatste vier (LAND) te laten vervallen.
Oorspronkelijk waren de letters ook verlicht. In 1978 werden de letters wederom
op kosten van de Kamer van Koophandel gerepareerd. De nieuwe versie werd op 14
november 1978 live gepresenteerd tijdens het 75-jarig bestaan van het Hollywood
Sign.
In
2010 werden de letters bedreigd door een vastgoedproject, waardoor deze niet
meer duidelijk zichtbaar zouden zijn. De vastgoedmakelaar wilde het project
verkopen voor 12,5 miljoen dollar. Enkele bekende Hollywood-sterren zoals
Steven Spielberg en Tom Hanks deden een duit in het zakje. Playboy-oprichter
Hugh Hefner had er zelfs 900.000 dollar voor over. Ook de staat Californië
betaalde meer dan drie miljoen dollar mee. Dankzij de geldinzamelingsactie zijn
de letters gered.
Je
kan ook om de gebouwen van het observatorium heen lopen en onder bij de koepels
komen. Dat doen wij ook. Je komt op een soort galerij en zo kun je doorlopen.
We zijn nog nooit bij een observatorium geweest. Behalve op La Palma op de
Canarische eilanden maar dat waren schotel antennes. Dit zijn koepels waar
grote sterrenkijkers in staan.
Beneden
ons zien we Los Angeles liggen en waar we al bang voor waren klopt, het is niet
helder. Het uitzicht is wat grijs. Geen idee waar het van komt. Van de smog of
van het weer. Ze hebben regen voorspeld, dus kan het ook zijn dat het wat
nevelig is omdat het
weer
verandert. Toch is het indrukwekkend deze grote stad onder ons te zien. Het is
echt een wereldstad. Zo ver we zien staan gebouwen en huizen.
De
meeste woningen zijn laag, hier en daar grote plukken met hoge gebouwen maar
het is wel opmerkelijk dat er zo weinig hoge gebouwen staan. Dat zal ook wel
komen omdat Los Angeles ook gevoelig is voor aardbevingen.
Beneden
ons zien we ook mensen lopen dus daar moet je ook kunnen komen. Dat gaan wij
ook even doen dan kunnen we het observatorium ook van de andere kant bekijken. Ook
zien we beneden ons nog een uitkijkpunt waar je nog beter over de stad kunt
uitkijken. Dus; hup naar beneden. Onderweg zien we verschillende bloeiende
struiken en bomen. Er staat ook een soort varenachtige dennenboom tussen met
opvallende oranje bloemen. Geen idee wat voor soort boom het is, maar mooi zijn
ze wel. Als we verder doorlopen en omdraaien zien we het observatorium aan de
achterkant. Voor ons zien we Los Angeles liggen, mooi.
Het
observatorium is vandaag gesloten. Waarom weten we niet want het is geen
maandag. Maakt ook niets uit, we waren niet echt van plan om naar binnen te
gaan. Misschien alleen even om een indruk te krijgen. Weer terug richting auto
en niets te vroeg. Op het moment dat we het park verlaten worden busladingen
schoolkinderen afgezet. Op de parkeerplaats voor het observatorium is het een
drukte van belang. Er komt een enorme limo aan rijden en een hele familie stapt
uit. Er wordt even met de chauffeur overlegd hoe laat hij hen weer op pikt.
Volgens ons zijn ze met vakantie en hebben ze een tour met een limo door de
stad. Wel leuk. Ook een biker op een prachtige motor. Het voertuig trekt veel
bekijks. De biker zelf staat rustig te praten met de persoon die bij de
slagboom staat. Ze kennen elkaar waarschijnlijk.
Als
we bij de auto staan, wachten er gelijk anderen op ons plekje als dat vrijkomt.
Het is filerijden om een plekje maar daar hebben wij geen last meer van. Wij
gaan op weg naar ons hotel. Dat is in Chinatown en we zijn heel benieuwd. Dus
op weg. Het is een makkelijke route. Eerst de I 5 south en bij afslag 141 de
110 west. Dan nog een paar afslagen en dan zijn we er. Ons hotel is Best
Western Plus Dragon Gate Inn, op
818
N Hill. Het is even zoeken of we het goede hotel hebben want het staat niet
duidelijk aangegeven. Dus even draaien en weer terug en dan zie we het. De auto
aan de kant en we gaan inchecken. We zijn nog te vroeg en kunnen nog niet naar
onze kamer. Niet erg we hebben nog andere plannen maar waar kunnen we onze auto
kwijt? Nou die kan in de parkeergarage onder het hotel. Oké en waar is de
ingang? Die blijkt een stukje verderop te zijn. We krijgen een kaartje dat we
bij de parkeerwachter in moeten leveren. Naar de auto en we zien de ingang van
de parkeergarage al en gaan via een afrit naar beneden en melden ons. Hier
kunnen we de auto kwijt. Nou kwijt…. het is passen en meten. Het is een hele
kleine parkeergarage en de auto’s staan bumper aan bumper. Lachen! Die van ons
staat nu helemaal klem aan alle zijden. Hoe komen we morgenochtend weg? We
leveren de autosleutels in bij de beheerder en hij verzekert ons dat hij de
sleutels heeft van alle andere auto's. Dat hij onze auto dan vrijzet zodat we morgenochtend
gewoon weg kunnen. Hm.. we wachten het af.
We
gaan op stap, we willen China Town, en down town zien. Eerst maar richting down
town want we zijn onze oriëntatie helemaal kwijt. Down town is ook het
makkelijkste te vinden door zijn hoge gebouwen. We lopen over Hill Street en
over een loopbrug over de 101. Naast de weg staat een monument, dat is het Fort
Moore Pioneer Memorial. Hier stond een van de twee Amerikaanse forten tijdens
de Mexicaans-Amerikaanse Oorlog. Het
monument is een eerbetoon aan de Mormoonse Dragoons Bataljon en de New York
Volunteers die in 4 juli 1847 de vlag plaatsen op het fort en die de
onafhankelijkheid inluidde voor Los Angeles.
Het is een monument met vier verschillende panelen en het meest opvallende beeld is het 4 juli evenement. Andere panelen vertegenwoordigen de landbouw, de kerk, het vervoer en de cruciale rol van water en elektriciteit in een grote moderne stad. De vlag naast het monument hangt halfstok. Later horen we dat ze dat hebben gedaan voor de aanslagen in Brussel op vliegveld Zaventem.
Nu
we weten waar we zijn gaan we richting El Pueblo de Los Angeles. Hier hebben we
het nodige over gelezen. Het moet een Spaanse enclave zijn in Los Angeles.
We
lopen evenwijdig aan de 101 en zien aan de overkant allemaal tentjes en hutjes
op het trottoir staan. Hier verblijven en slapen een gedeelte van de zwervers
en daklozen van Los Angeles. Heel confronterend als je er zo langs loopt. Wij
zijn dit niet gewend en het is misschien niet leuk maar we zijn blij dat we er
niet echt langs hoeven te lopen. Niet dat we ons onveilig voelen maar toch.
Niet veel verder komen we op North Main Street en kunnen we afslaan naar het El Pueblo de Los Angeles. Als we er zijn doet het echt Spaans of Mexicaans aan. Als eerste zien we
Our
Lady Queen-Angels Church La Placita. We lopen er omheen. Langs de zijkant is
een gedachtenisplaats voor overledenen. Er branden allemaal kaarsjes en er staan
zelfs knielbankjes. Er liggen heel veel bloemen en op de muur is een prachtige
muurschildering. Vaak zie je dit soort dingen niet op straat maar in kerkelijke
gebouwen.
Deze parochiekerk wordt ook wel La Placita Church genoemd maar is ook bekend als
La Iglesia de Nuestra Señora la Reina de Los Angeles (de kerk van Onze-Lieve-Vrouw van de Koningin van de
Engelen). Met de bouw van de kerk werd gestart in 1814 en pas in 1822 was men
klaar en werd de kerk ingewijd. De legende gaat dat de kerk met zeven vaten
brandy is gefinancierd. De huidige kerk dateert echter uit 1861.
Als
we verder om het gebouw lopen zien we de kerk aan de voorkant. Een mooi gebouw
om te zien en goed onderhouden. Het gebouw komt wel wat stijf over, het is heel
anders dan de missieposten en andere kerken die we gezien hebben. Ook hier weer een duidelijke klokkentoren met
drie klokken. Midden in de gevel een mozaïek met de afbeelding van een engel
die bij Maria komt. Heel mooi gemaakt. Aan de overkant een plein en dat is het
hart van El Pueblo de Los Ángeles.
De El Pueblo de Los Angeles Historical Monument is ook bekend als Los Angeles Plaza Historic District. Het is een historische wijk en ligt in het oudste gedeelte van Los Angeles. Een plaquette aan de overkant van de Oude Plaza herdenkt de stichting van de stad. In 1781 kwamen hier 11 families, bestaande uit 44 personen met kinderen, aan uit de golf van Californië. Ze stichten daar de een pueblo, het latere Los Angeles. Deze kolonisatie was in opdracht van Koning. Carlos III en werd uitgevoerd onder leiding van gouverneur Felipe de Neve.
De
nieuwe kleine stad kreeg de naam El Pueblo de Nuestra Señora Reina de los Ángeles
sobre El Rio Porciuncula, spaans voor De stad van Onze Lieve-Vrouw Koningin van
de Engelen op de rivier de Porciuncula.
De
originele pueblo werd gebouwd in het zuidoosten van het huidige plein langs de
Los Angeles River en bestond uit eenvoudige hutten. In 1815 werd de stad
weggespoeld door een overstroming. De herbouwde pueblo werd niet bij de rivier
herbouwd maar op de plaats waar nu het huidige plein zich bevindt.
Tijdens
de eerste 70 jaar groeide de Pueblo maar heel langzaam van 44 in 1781 tot 1.615
inwoners in 1850. De Spanjaarden waren eerstverantwoordelijk voor de stad,
later de Mexicanen tot het in 1850 een deel van Californië werd en dus onderdeel
van de Verenigde Staten. Het werd in Los Angeles opgenomen als stad. Hierna
begon het inwoneraantal van de stad te groeien.
De
oude historische structuren en gebouwen van de stad bevinden zich nu nog rondom
rond de oude plaza. Gebouwen van historische betekenis zijn onder andere
Nuestra Señora La Reina de Los Ángeles Church (1822), Avila Adobe (1818 de
oudste residentie van de stad), de Olvera Street Market, Pico House (1870), en
de oude brandweerkazerne Plaza (1884). Vier van de gebouwen zijn gerestaureerd
als musea. De wijk werd aangewezen als een als historisch monument in 1953 en
opgenomen in het National Register van Historische Plaatsen in 1972.
Het
hart van de wijk is nog steeds het plein. In 1769 sloeg de Spaanse
ontdekkingsreiziger Gaspar de Portola hier zijn kamp op. Op het plein staan de
grote standbeelden van drie belangrijke figuren uit de geschiedenis van de
stad. Koning Carlos III van Spanje, de vorst die opdracht gaf voor het stichten
van de Pueblo, Felipe de Neve, de Spaanse gouverneur van de Californias en de
Pueblo selecteerde als stad en Junípero Serra, oprichter van de Alta California
missies. Er is ook een plaquette ter ere van de eerst 44 bewoners en 4 soldaten
die hen begeleiden.
De
Plaza Substation maakte deel uit van
het elektrische tram systeem en wordt beheerd door de Los Angeles Railway. Het
gebouw werd voltooid in 1904. Het onderstation leverde elektriciteit aan de
gele trams. Toen het tram systeem werd opgeheven werd het gebouw omgebouwd voor
andere doeleinden.
The
Old Plaza Firehouse is de oudste
brandweerkazerne in Los Angeles. Gebouwd in 1884, het vervulde zijn functie als
brandweerkazerne tot 1897. Het gebouw werd daarna gebruikt als een saloon,
sigarenwinkel, poolroom, "louche hotel", Chinese markt en
drogisterij. Het gebouw werd gerestaureerd in 1950 en in 1960 heropend als een
brandweer museum.
Pico House was een luxehotel en werd gebouwd in 1870 door Pío
Pico. Dat was een succesvol zakenman en de laatste Mexicaanse gouverneur van
Alta Californië. Het pand had indoor sanitair, gas-verlichte kroonluchters, een
grote dubbele trap, een Frans restaurant, en drie Italiaanse verdiepingen. Het
hotel had in totaal 33 kamers en was het meest elegante hotel in
Zuid-Californië.
Verder
is er nog het De Merced Theater dat in 1870 werd voltooid en het Masonic Hall
uit 1858. Het Garnier gebouw werd in 1890 gebouwd en was onderdeel van het
oorspronkelijke Chinatown Town. Het zuidelijke deel van het gebouw werd
gesloopt in de jaren 50, om plaats te maken voor de Hollywood Freeway . Het
Chinees-Amerikaanse Museum bevindt zich nu in het Garnier Building. Het Pelanconi House, gebouwd in 1850, is het
oudste, nog bestaande, bakstenen huis in Los Angeles. In 1924, werd het
omgebouwd tot een restaurant genaamd La Golondrina. Het is nu het oudste
restaurant op Olvera Street.
De
Pueblo is ook een onderdeel van de tour en bezienswaardigheden van de Juan
Bautista de Anza National Historic Trail. Don Juan Bautista de Anza was 39 jaar
oud toen hij met zijn koloniserende expeditie (1775-1776) vertrok naar
Californië. Hij werd geboren in Fronteras in Sonora, Nieuw Spanje, in 1736.
In
1774 vroeg hij toestemming om te bewijzen dat een route over land van Tubac
naar Monterey in Alta Californië mogelijk was. De onderkoning van Nieuw-Spanje,
Don Antonio Bucareli, gaf hem deze opdracht.
Met een indiaanse gids slaagde Anza en zijn 34 mannen er in San Gabriel en Monterey te bereiken, de meest noordelijke buitenpost van het Spaanse Rijk. Anza's eerste expeditie naar Californië was een succes.
Anza
keerde terug naar Sonora (nu in Mexico) en hij werd beloond en bevorderd tot
luitenant-kolonel. In 1775 kreeg hij opdracht voor een tweede expeditie. Hij
moest soldaten met gezinnen werven en hen begeleiden naar Alta Californië,
zodat ze een nieuwe kolonie konden vestigen in de haven van San Francisco. In
het voorjaar van 1775, begon hij met het werven in de stad Culiacán (in
Sinaloa) en ging op weg naar het noorden.
Hij
moet overtuigende argumenten hebben gehad om de mensen te bewegen mee te gaan.
Waarschijnlijk bood hij ze een goed loon maar ook voedsel en kleding. Zijn
tweede reis ging gedeeltelijk langs de route van de 1e expeditie. Hij maakte
1200 miles lange 2e reis met 240 personen die bestonden uit monniken, soldaten
en kolonisten met hun families die hij had geronseld. Ze hadden 695 paarden en
muilezels, 385 Texas Longhorns. Dit was ook de start van de vee- en
paarden-industrie in Californië. In
Californië hadden de runderen en paarden
weinig vijanden en gras was er overvloedig waardoor het vee zich vermenigvuldigde.
Bijna een verdubbeling elke twee jaar. De expeditie startte in Tubac Arizona op
22 oktober 1775 en op 28 maart 1776 kwamen ze aan in San Francisco Bay. Ze
stichten het Presidio van San Francisco, gevolgd door Mission San Francisco de
Asís waardoor de eerst stap werd gezet voor de stad San Francisco.
De
Pueblo de Los Ángeles was ook de eindbestemming van de Old Spanish
Trail. Het is nu een onderdeel van de
Old Spanish National Historic Trail. Het is een historische handelsroute dat de
noordelijke nederzettingen in New Mexico, zoals Santa Fé, verbond met Los
Angeles en Zuid-Californië. De handelsroute was ongeveer 700 mijl (1100 km)
lang en liep door gebieden met hoge bergen, dorre woestijnen, en diepe canyons.
Het wordt beschouwd als een van de zwaarste handelsroutes ooit in de Verenigde
Staten. Een gedeelte van de route werd in de late 16e eeuw als eerste verkend
door Spaanse ontdekkingsreizigers, vandaar ook de naam van de trail. De route
werd door de jaren uitgebreid door handels karavanen met paarden.
We
lopen naar het plein. Het is daar heel gezellig en kleurrijk. Er staan
kraampjes en er staan bankjes waar de mensen op zitten. Op het plein staan
beelden van de ontdekkers van deze locatie. We lopen even rond en draaien ons
om, om naar Olvera Street te gaan. Dan hebben we het zicht op Plaza Methodist
Church. De parochiekerk ligt in het Plaza Historic District en werd opgericht
in 1814. Deze werd echter pas voltooid en ingewijd in 1822. De huidige
structuur is van 1861.
Nu
naar de Olvera Street. Dit is nog één van de oudste straatjes uit de tijd dat
de stad werd gesticht in 1781. Het is een gebied met tientallen ambachtelijke
winkels, restaurants en bedrijven en zwervende troubadours. Het is een
blok-lange, smalle, schaduwrijke, gemetselde marktplaats.
In
het Sepulveda House zit een bezoekerscentrum waar men kennis kan maken met de
geschiedenis en ontwikkeling van Los Angeles.
Het is leuk tussen de marktkraampjes door te lopen. Het doet heel erg Spaans-Mexicaans aan, echt een cultuur die wij niet kennen. Wat ze daar in de marktkramen verkopen is heel andere marktwaar dan wat wij gewend zijn. Best wel een leuk om te zien. Er is van alles te koop veel kleding, maar ook sandalen. Indiaanse poppen, maskers maar ook kruiden en ander eten.
De
Avila Adobe is gebouwd in 1818 en is
het oudste verblijf in Los Angeles. Het is gelegen in de Paseo van Olvera
Straat en werd gebouwd door Francisco Avila, een rijke veehouder. De adobe
muren zijn 2½ tot 3 voet (0,91 m) dik. US Navy Commodore Robert Stockton nam
het over als zijn tijdelijke hoofdkwartier toen de Verenigde Staten voor het
eerst de stad in 1846 bezette.
De
inrichting is nog helemaal in de stijl van 1800. Sober, functioneel maar ook
wel met smaak. Er staan leuke dingen. Er zijn verschillende kamers en een
keuken. Achter op het erf is een soort hofje. Het is geen groot huis en je hebt
niet lang werk om alles te bekijken maar het is toch wel leerzaam om te zien
hoe ze toen woonden, werkten en leefden.
Af en toe valt er een spatje regen en dat verwacht je eigenlijk niet in Los Angeles. Altijd
gedacht
dat hier de zon schijnt. We willen nog naar Union Station dus lopen we maar
snel door. In de verte zien we een groot wit gebouw met twee torentjes. Het blijkt
een postkantoor te zijn, mooi. Union Station is vlak bij de oude stad dus we
zijn er zo. Dat is maar goed ook want het begint steeds harder te regenen en we
hebben natuurlijk geen paraplu of regenjassen bij ons. Union station is een
groot wit gebouw met rode daken en doet ook weer erg Spaans aan. Door de
klokkentoren lijkt het aan de buitenkant wel op een kerk of een missiepost. Het
is een mooi gebouw om te zien en binnen moet het nog mooier zijn. Gezien de
regen gaan we daarom eerst maar naar binnen.
Los Angeles Union Station (LAUS) is het belangrijkste station in Los Angeles en
de grootste railroad passagiersterminal in westelijke USA. Het is 1939 als de Los
Angeles Union Passenger Terminal als vervanging van La Grande Station en het
Centraal Station gebouwd wordt. In die periode waren er allemaal verschillende
vervoersmaatschappijen. De reden voor de bouw van een nieuw station was ook om
al die treindiensten te consolideren. Een aantal spoorwegen (de Union Pacific,
Santa Fé en Southern Pacific) in één eindstation. Anders moesten er verhoogde
lijnen aangelegd worden, wat niet aantrekkelijk was voor de stad. Een gedeelte
van China Town werd gesloopt en Union Station werd gebouwd.
Dagelijks
maken bijna 110.000 passagiers gebruik van dit station. Drie van de lange
afstandstreinen van Amtrak hebben Los Angeles als begin- of eindpunt. The Coast
Starlight naar Seattle, de Southwest Chief en "Texas Eagle" naar
Chicago, en de Sunset Limited naar New Orleans.
De
door de staat gesteunde Amtrak California Pacific Surfliner regionale treinen
rijden regelmatig naar San Diego en ook naar Santa Barbara en San Luis Obispo.
Het station is de spil van de Metrolink forensentreinen, en diverse Metro Rail
lightrail lijnen.
Union
Station werd deels ontworpen door John Parkinson en Donald B. Parkinson die ook
het Stadhuis van Los Angeles heeft ontworpen. Zij werden bijgestaan door een
groep van ondersteunende architecten, onder wie een Nederlander Jan van der
Linden. Het werd een architectonische mengeling van een Spaanse missie en art
deco met Moorse versieringen.
De
auto’s waren de toekomst en het werd de laatste grote treinkathedraal van de
VS. Aan beide kanten van de wachtkamer liggen omheinde tuin patio’s. In het
verleden werden de passagiers die de treinen verlieten door deze tuinen geleid.
Azteekse motieven op de vloer en wanden in de wachtruimte en verschillende
muurschilderingen met episodes uit de geschiedenis van de stad. Dit was het
station waar de Hollywood sterren aankwamen. De lagere delen van de binnenmuren
zijn bedekt met travertin marmer. Het bovenste deel is bedekt met een vroege
vorm van akoestische tegels. Op de vloer in de grote kamers liggen
terracottategels met centraal een strook van ingelegd marmer. Het plafond in de
wachtkamer heeft het uiterlijk van hout, maar is eigenlijk gemaakt van staal.
Zelfs
met zijn grote schaal, wordt Los Angeles Union Station nog steeds beschouwd als
klein in vergelijking met andere stations in de Verenigde Staten. Door de
opkomst van de auto verloor het station aan betekenis. In de jaren 90 kreeg het
station een tweede leven als gevolg van de aanleg van de Metro Rail. Het
voorbestaan van het station is gegarandeerd door de bouw van het geplande
hogesnelheidstraject, van Los Angeles naar San Francisco. De reistijd tussen
die twee steden is dan ongeveer 3 uur.
Als
we Union Station binnen komen staan we wel even gek te kijken. Wat een
imponerend gebouw is dit, heel apart. Heel anders dan onze treinstations. Mooie
vloeren met mozaïeken, bogen, decoratief houten plafond. Ook de wanden zijn
mooi en decoratief. Als we doorlopen
zien we een schoenenpoetser aan het werk. Op een hele grote stoel zit een
reiziger en iemand poets zijn schoenen. Daar kijken wij ook nog steeds vreemd
tegen aan. Het voelt voor ons nog steeds wat vernederend.
We willen ook wel even bij de perrons kijken. Even zien hoe het er hieraan toe gaat. Naar beneden en we lopen door een grote hoofdgang. Haaks daarop zijn de perrons en daar pakken we een van. Als we weer boven komen staan we bij net zo’n perron als in ons land, alleen staat hier de Amtrak. Een indrukwekkende trein met daarvoor een locomotief. Heel anders dan de kleintjes die wij hebben in Nederland. Ook de dubbeldekkers zijn dwergjes vergeleken bij deze treinen. Als ze het station binnenkomen of vertrekken dan gebeurt er ook wat. Heel mooi om een keer te zien. Genoeg gezien en we gaan terug, weer door de lange gang, de wachtruimtes naar de uitgang. Het is erger begonnen te regenen en buiten schuilen we even onder een afdak. Als het wat minder gaat regenen en we gaan snel richting down town.
Even kijken bij de City Hall. Boven in het complex is een observatie deck. Het is niet zulk mooi weer dus veel uitzicht zullen we niet hebben, maar het is wel droog. Los Angeles down town is niet ver van Union Station. Je kunt het bijna niet missen, loop maar gewoon naar de hoge gebouwen.
In
de verte zien we de City Hall (gemeentehuis) al. Het is een markante vierkante
toren. Niet spectaculair architectonisch, gewoon praktisch. Via de hoofdingang
gaan we naar binnen.
Mooi.
Vooral in de centrale hal ligt een prachtige mozaïeken vloer. Verder is alles
heel kunstig verlicht en dat geeft een mooie sfeer. Wat opvalt is, dat het zo
rustig is. We zien heel weinig mensen maar misschien komt dat ook door het
weer. We gaan met de lift naar boven.
Downtown Los Angeles is het centrale zakendistrict van Los Angeles, evenals een gevarieerde woonwijk van zo'n 50.000 mensen. Een erfenis van het ontstaan van de stad in 1781. Downtown Los Angeles staat bekend om zijn overheidsgebouwen, parken, theaters en andere openbare plaatsen. Het gebied heeft alles meegemaakt van succes tot economische terugval en verval. In de vroege jaren van 2000 wordt het verval een halt toegeroepen. De overheid grijpt in en stelt geld beschikbaar om het gebied te herstellen. Het wordt ontwikkelaars en investeerders gemakkelijker gemaakt te bouwen en te verbouwen. De oude gebouwen worden aangepast voor nieuwe toepassingen en er worden wolkenkrabbers gebouwd.
In
Downtown Los Angeles liggen een groot aantal
buurten: Arts District, Bunker Hill, Chinatown. Civic Center, Fashion
District, Financial District, Gallery Row, Historic Core, Jewelry District,
Little Tokyo, Skid Row, South Park, Old Bank District, Toy District, Wholesale
District
Civic Center is het bestuurlijk centrum van Los Angeles, hier
staan gebouwen van de gemeente LA, van de county, van de staat Californië en
van de federale overheid. Ook is de krant Los Angeles Times hier gevestigd. Het
hoofdbureau van de politie van Los Angeles (Police Administration Building),
ligt ook in de wijk.
Ondanks
de suburbanisatie van de Japanse-Amerikanen in Zuid-Californië van de afgelopen
decennia, blijft de buurt, Little Tokyo,
het culturele hart van de Japans-Amerikaanse gemeenschap. De buurt is de
thuisbasis van een aantal boeddhistische tempels, vele winkels en restaurants
en tavernes, twee musea, en een bibliotheek. Er is een uitkijktoren op First
Street en het winkelcentrum Weller Court Shopping Center. Het winkelcentrum
heeft een gedenkteken voor de 7 bemanningsleden die omkwamen bij de ramp met de
Space Shuttle Challenger (ruimteveer). In het Japans-Amerikaans Nationaal
museum zijn tentoonstellingen te bekijken over de strijd tussen Japan en
Amerika in de Tweede Wereldoorlog, maar ook tentoonstellingen van
Japans-Amerikaanse kunstenaars. Ook zijn in Little Tokyo twee musea gevestigd:
het Museum of Contemporary Art (MOCA) en het Geffen Contemporary.
Southpark (niet te verwarren met de Amerikaanse tv-serie South
Park), is een snelgroeiende wijk downtown. Southpark wordt een 'hippe'
woonbuurt. Dit komt doordat de huizen hier goedkoop zijn, waardoor jongeren
gemakkelijk een nieuw bedrijf kunnen beginnen. Het aantal cafés groeit.
Bunker
Hill is het culturele hart van Los Angeles. Er zijn meerdere kunst-academies
(Arts Schools). Bunker Hill is toegankelijk via het metro-station Civic Center
Station (Red Line of Purple Line).
Los Angeles City Hall, werd gebouwd in 1928 en staat in het centrum van de stad en in het Civic Center district. In het gebouw houden de burgemeester en ook de gemeenteraad zitting. Het gebouw heeft 32 verdiepingen en is 138 m hoog en is aardbevingsproef tot 8.2 op de schaal van Richter. De bouw is wel bijzonder. Het beton in de toren werd gemaakt met zand uit elke provincie van California en dat zijn er 58 stuks. Het water kwam uit de 21 historische missies.
Los Angeles City Hall, werd gebouwd in 1928 en staat in het centrum van de stad en in het Civic Center district. In het gebouw houden de burgemeester en ook de gemeenteraad zitting. Het gebouw heeft 32 verdiepingen en is 138 m hoog en is aardbevingsproef tot 8.2 op de schaal van Richter. De bouw is wel bijzonder. Het beton in de toren werd gemaakt met zand uit elke provincie van California en dat zijn er 58 stuks. Het water kwam uit de 21 historische missies.
De
karakteristieke vierkante toren van het stadhuis was gebaseerd op de vorm van
het mausoleum van Halicarnassus. De buitenkant van het complex is bekleed met
Californisch graniet. City Hall heeft op de 27e verdieping een observatiedek,
gratis voor het publiek en geopend van maandag tot en met vrijdag tijdens
kantooruren. Het interieur van deze verdieping, bestaat uit één grote en zeer
gewelfde ruimte en onderscheidt zich door de iconische grote vierkante zuilen.
Het
gebouw is vaak te zien in populaire films en tv-shows zoals Adventures of
Superman (de City Hall was het gebouw van de redactie van de Daily Planet),
Alias, Dragnet, Perry Mason, LA Confidential, Tower of Terror, Adam-12, War of
the Worlds.
Als
we boven zijn valt het uitzicht niet tegen. Wat is dit een grote stad. Zover we kunnen zien, huizen en gebouwen.
Ondanks
het regenachtige weer hebben we een mooi zicht op Los Angeles. Vooral op de
gebouwen en parken rondom City Hall. Er staan borden bij waarop staat wat je
ziet. Dat maakt wel veel duidelijk.
In
de verte zien we ook Union Station en dat zien we nu van boven. Beneden ons
zien we Grand Park. Van boven is mooi te zien hoe symmetrisch ze dat aan gelegd
hebben. De roze bankjes in het park vallen duidelijk op. Ook Disney Hall is
duidelijk te zien. Het lijkt net of hebben ze roestsvrijstalen reuzenschelpen
op hun kant gezet.
Grand Park ook wel bekend als Civic Park is een 4,9 ha groot park
en ligt in het Civic Center van Los Angeles, Californië. Het maakt deel uit van
het grotere Grand Avenue Project. De eerste fase werd geopend in juli 2012.
Grand
Park strekt zich uit tussen de City Hall en het Los Angeles Music Center op
Grand Avenue. Het is ontworpen voor voetgangers en verbindt Bunker Hill met het
Civic Center. Het park omvat schaduwrijke trottoirs, droogte-tolerante planten,
een interactieve fontein plaza, prachtige gazons, binnenplaatsen, veel
straatlantaarns, beweegbaar parkmeubilair, kiosken en veel wandelpaden. Het park
is echt bedoeld als groene ontmoetingsplaats voor de inwoners van Los Angeles.
De
aanleg van Grand Park begon in 2010 en heeft een prijskaartje van $ 56.000.000.
Het grootste gedeelte van het bedrag $ 50.000.000 werd betaald door
ondernemingen en ontwikkelaars van de nabijgelegen bouwprojecten in het kader
van de Grand Avenue Project.
The Walt Disney Concert Hall is een concerthal in Los Angeles, vernoemd naar Walt Disney. Dit grote complex is ontworpen door een gerenommeerd Amerikaans architect, Frank Gehry, die ook het bekende Guggenheim museum in Bilbao ontworpen heeft. De concerthal werd geopend op 23 oktober 2003. Het gebouw wordt wel vergeleken met een schip met grote zeilen, een explosie van edelmetaal, een magnolia van fonkelend staal. Het is zo’n opvallend en bijzonder gebouw dat het wegebruikers afleidt en er ongelukken gebeuren.
The Walt Disney Concert Hall is een onderdeel van The Music Center. Het is een van de grootste centra van de podiumkunsten in de Verenigde Staten. Het centrum bestaat uit 4 concertzalen. Drie oude het Dorothy Chandler Pavilion, Ahmanson Theater, Mark Taper Forum en de nieuwste Walt Disney Concert Hall. Elk locatie heeft een aantal zitplaatsen, Dorothy Chandler Pavilion, 3197, het Mark Taper Forum heeft 739 zitplaatsen, het Ahmanson Theatre, 1.600 tot 2.007 zitplaatsen en dat is afhankelijk welk optreden er plaats vindt. Walt Disney Concert Hall heeft 2265 zitplaatsen. Elk jaar komen er meer dan 1,3 miljoen mensen naar optredens kijken. Het centrum is ook de thuisbasis van kunstfestivals, openluchtconcerten, participatieve kunstactiviteiten en workshops en educatieve programma's.
Dorothy Chandler, de vrouw van de Los Angeles Times uitgever Norman Chandler, begon in 1955 met fondsenwerving voor een concertgebouw, het Los Angeles Philharmonic. Het gebouw werd in 1964 geopend. De rest van het complex werd in april 1967 in gebruik gesteld.
Na
een poosje gaan we weer naar benden in de City Hall maar niet helemaal tot de
begane grond. In de centrale hal is ook een galerij vanwaar je een mooi zicht
op de mooi ingelegde vloer, hangende lamp, en plafond. Dit gedeelte is een
plaatje.
De
City Hall is een prachtig gebouw en we genieten ervan. So wie so zijn de
gemeentehuizen in de USA de moeite waard. Via de achteruitgang verlaten we het
gebouw en komen we uit bij Grand Park. We zitten even te twijfelen wat we gaan
doen. Tijdens de voorbereiding hebben we iets gelezen over our Lady of the
Angels en die is vlakbij. Daarom gaan we daar even naar toe en daarna terug
naar ons hotel. Na een klein stukje lopen komen we bij deze kerk. Aan de
buitenkant is eigenlijk niet te zien dat het een kerk is. Om de kerk staat een
muur en boven de poort hangen klokken. Daaraan kun je zien dat het wat anders
is. Via een poort komen we op een groot plein. Om het plein allemaal gebouwen,
het kerkgebouw en een parkje. De kerk heeft een hele aparte bouwstijl en als
eerste gaan we daar even kijken.
Cathedral of Our Lady of
the Angels informeel bekend als
kathedraal van Los Angeles, is een rooms-katholieke kerk. Het gebouw werd
geopend in 2002 en dient als de moederkerk van het aartsbisdom van Los Angeles.
Er was veel discussie over de vormgeving evenals de hoge kosten om het gebouw te voltooien. De bouw werd eerst begroot op 150 miljoen dollar. Omdat de fondsen en giften maar bleven komen werd het ontwerp steeds aangepast.
De bouw kostte 187 miljoen en
met de inventaris kwamen de kosten uiteindelijk op 250 miljoen dollar. Het
overschreed daarmee het begrote budget met miljoenen. De kerk is er bijna aan
failliet gegaan.
In aanvulling op de
kathedraal en het terrein is er ook een mausoleum, cadeauwinkel, cafetaria,
conferentiecentrum en woningen voor de predikanten. De kathedraal is voorzien
van een mausoleum dat zich op een lager niveau bevindt. Het mausoleum bevat
1.270 crypten en 4.746 columbarium niches voor begrafenissen. De opbrengst van
de verkoop van de gedenktekens en de begrafenis ruimtes worden gestort in een
fonds om het onderhoud van de kathedraal te betalen. De vorige bisschoppen,
aartsbisschoppen en hulpbisschoppen uit Los Angeles zijn bijgezet in het
mausoleum. In de crypte van het mausoleum zitten een aantal gebrandschilderde
ramen die uit de kathedraal van Saint Vibiana’s komen.
Op het plein staat een mooie fontein. Eigenlijk is het geen fontein maar meer een grote ronde plaat waar stroompjes water uit spuiten en het water stroomt dan verder over de plaats naar beneden. Aan de buitenkant is het een heel apart gebouw. Boven de deur een grootkruis met witte kunstbloemen. Als we binnenkomen hangen er allemaal schilderijen van alle eerste 21 missieposten van Californië. We lopen door en komen dan in het centrum van de kerk. Het is een heel hoog open en ruim gebouw. Ook heel modern met hele aparte lampen en moderne kroonluchters.
We lopen wat door de kerk en kijken om ons heen. Deze kerk is totaal anders dan de andere die we onderweg gezien hebben. Wat we ook vreemd vinden is dat er groepen planten, witte lelies, staan in potten. Om de potten gekleurd papier. Heel apart. Er staan rijen banken en aan de zijwand een modern orgel. Als we binnen alles bekeken hebben gaan we weer naar buiten.
In de hoek op het plein is een parkje. In dat parkje staan allemaal aparte dieren beelden die volgens ons met de bijbel te maken hebben. Er staan teksten bij wat de afbeelding betekend. Sommigen kunnen we niet echt plaatsen maar ze zijn wel leuk om te zien.
De kathedraal Saint Vibiana was na de Northridge aardbeving in 1994 niet meer bruikbaar. De kerk wilde niet het risico lopen en overwoog herstel of herbouw. Uiteindelijk werd er een nieuwe kerk op een andere locatie gebouwd. De grond waarop de oude kathedraal stond werd overgenomen door de stad. De stad verkocht in 1999 de voormalige kathedraal aan een ontwikkelaar Tom Gilmore voor
$ 6.000.000. Het niet-historische Education Building werd gesloopt en daar kwam een openbare bibliotheek voor in de plaats. De oude kathedraal werd in 2005 gerestaureerd maar werd niet meer als kerkgebouw gebruikt. In 2007 werd de koepel hersteld en weer herplaatst op de 25 m hooge klokkentoren. De naam van de kathedraal werd veranderd in Vibiana en het is nu in gebruik als conferentieruimte.
Het is mooi geweest en gaan terug richting China Town. We lopen weer onder de poort door en weer richting Nort Hill Street. In de verte zien we een heel apart gebouw. Het lijkt wel of er een uitkijktoren bij staat. Het is het Ramón C. Cortines School of Visual and Performing Arts. Via een viaduct steken we de 101 over. Het is de avondspits en het is er erg druk.
Via N. Broadway lopen we China Town weer in. Dan zien we een tempel en we lopen even naar binnen. Langs de straat staat een mooie poort, dan komt een plein en verderop is de tempel. De poort is heel mooi, echt chinees. De pilaren zijn kunstig bewerkt met draken.
Rode dakpannen op de
golvende daken zoals wij die kennen van plaatjes en films uit China. De tempel
heeft dezelfde bouwstijl. Aan weerskanten van de ingang staan ook kleurrijke
draken. Heel symmetrisch, twee naast elkaar, de ene heeft de rechtervoorpoot op
een bol staan de ander de linker. Daarachter weer een maar dan ook weer net
andersom. We kijken ook even binnen maar blijven uit respect wat op de drempel
staan. We hebben geen idee wat geoorloofd is. Binnen is alles heel kleurrijk
ook het altaar.
Daar staan een paar boeddhistische beelden op die je kwaad aankijken. Dit is totaal anders dan de kerk waar we zonet zijn geweest. Later krijgen we in de gaten dat we in de Temple of Kwan Tai zijn geweest. Heel apart zo’n tempel midden in een woonwijk. Aan het begin van de straat, op de hoek met West Cesar E Chavez Avenue moet duidelijk aangeven staan dat je China Touwn in gaat. Over de straat moet ook een poort staan met afbeeldingen van draken. Ja, de Chinezen hebben iets met draken. Jammer voor hen bestaan ze niet in het echt. We zijn vlakbij die poort over de weg dus we lopen even door. Het klopt, twee draken die elkaar tegemoet lopen op een poort over de weg.
Er staan allemaal lampen op en de draken zullen s ’avonds wel mooi verlicht worden. Nu gaan we echt de Chinese wijk in. Dit China Town is totaal anders dan dat wat we in San Francisco hebben gezien.
Chinatown is een wijk, met ongeveer 10.000 inwoners, in de binnenstad
van Los Angeles. Het werd een commercieel centrum voor Chinese en andere
Aziatische bedrijven in 1938. Het huidige Chinatown is niet het oude Chinatown
van vroeger. Dat lag op de plek waar nu Union Station is. Het oude China Town
is gesloopt en verplaatst naar de huidige locatie. Het gebied omvat
restaurants, winkels en galeries, maar het is ook een wijk met een laag inkomen
en een vergrijzende bevolking.
Het
gebied viel in handen van ontwikkelaars en ondernemers en na jaren van
getouwtrek werd de wijk gesloopt om ruimte te maken voor Union Station 1939.
Dit station is het belangrijkste grond-transport centrum van de stad. Van het
oude Chinatown is niet veel meer over. Hier en daar staat nog een oud gebouw.
In 1938 werd in het hart van de wijk China City gebouwd, een ommuurde enclave
met Chinese stijl architectuur, restaurants, winkels, riksja’s, een lotus
vijver, en een tempel. Gekostumeerde werknemers begroeten toeristen en in een
Chinese opera werden live shows opgevoerd. Sommige replica gebouwen in China
City kwam van de film set van de 1937 Hollywood blockbuster. China City brandde
een paar keer af en werd uiteindelijk niet meer herbouwd.
De
exotische winkels verkopen producten zoals zeep, speelgoed, kleding,
muziek-cd's tegen lage prijzen. Verschillende restaurants in Chinatown serveren
voornamelijk Kantonese gerechten, maar er zijn ook diverse Aziatische gerechten
restaurants zoals Chinese, Vietnamese, Indonesische en Thai.
Eerst naar de pakeergarage van ons hotel om de koffers uit onze auto te halen. Met de lift gaan we naar boven en checken ons in. Keurig hotel, omdat er verbouwd moest worden moesten we een handtekening zetten dat we er mee akkoord gingen. Dit is om te voorkomen dat we later zouden klagen over lawaai of wat dan ook, Rare jongen die Amerikanen. De receptionist kon goed Engels en daarom gevraagd of hij even wilde bellen met Cruise Amerika i.v.m. ophalen early bird a.s zaterdag. Hoe we dat gaan regelen. We moeten onze auto inleveren bij Alamo, Long Beach. Ze halen ons daar vandaan en brengen ons naar Cruise Amerika, prettig geregeld. We gaan douchen, een hapje eten en dan eronder. Morgen ook een spannende dag, naar Universial Studio’s.
Vandaag
niet veel gereden maar 27 mile.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten